"Remember this place?" Richard hold my both hands and iginaya ang paningin sa paligid. Nasa itaas na parte kami ng bundok, kung saan napakadaming bulaklak ang nandito
"Syempre, dito kita nakilala" Natatawang sagot ko. Nakakatawa kase yung una naming pagkikita naming noon.
FLASHBACK
Brokenhearted ako noon dahil sa pag alis ni jay, kaya napagdesisyonan kong pumunta dito para maglabas ng sama ng loob. Akala ko ako lang ang mag isa dito, pero hindi ko inaasahan ang pagdating ng isang lalaki na sobrang nakakainis.
"Umiiyak ka?" Tanong ng isang misteryosong boses sa likod ko habang nakatayo ako at tinitingnan ang kabuuan ng paligid sa ibaba.
"No.." Obvious naman ee, nagtanong pa! Sino ba ito?!
Tumawa siya "ee ano yan? Sinisipon ka sa mata?"
Tiningnan ko siya ng masama. "Just leave me alone , you jerk!" singhal ko
Mamaya ay may kinuha siya sa pocket niya at iniabot sa akin "here, you badly need this thing"
"No thanks.." Mamaya may virus pa
Akala ko aalis na siya, pero nagulat ako ng bigla niyang punasan yung mukha ko..
"Ano ba!" Lumayo ako
"Ayoko lang na may nakikita akong babaeng umiiyak .." Nakangiti at seryosong niyang wika. "Just take this, you need it whether you like it or not.."
Mukhang wala akong choice "Fine.." kinuha ko iyon
"So, bakit ka umiiyak?" Napatitig siya sa akin
"None of your monkey business" Iniwasan ko yung tingin niya, kahit may pagka pakealamero to, gwapo siya. Pinunsan ko yung mata ko.
"You know what? Woman like you dont deserve to cry, you deserve to smile.." Umupo siya sa damuhan at napatingin sa kalangitan
Napaisip ako, kahit papano natuwa ako sa sinabi niya.
"We need to.." Sagot ko
"But big girls don't cry" Maagap niyang balik .
Natahimik ako, mukhang may pinaglalaban ito -______________-
"You know, the only woman I have in my life is my mother. Kaya sa tuwing umiiyak siya dahil kay daddy, kase iniwan na niya kami at sumama sa ibang babae, pag nakikita ko siyang ganun nasasaktan ako.. She don't deserve to cry, my dad don't deserve her love and tears.." Biglang nag iba ang expresyon ng mukha niya.
Umupo ako .. "I think you need this too" Iniabot ko ang panyo niya
Napangiti siya saglit "Boys like me don't show their tears.. "
"But real men, cry.." Ewan ko kung saang lupalok ng mundo ko nahanap yung sagot ko. "Just take this.." abot ko ulit
"Wipe my face.." Nakakalokong ngiti ang ipinukol niya sa akin
"Your face!" Ibinato ko yung panyo sa mukha niya, dahilan para tumawa siya ng malakas. Ewan ko ba, pero natawa din ako.
"I need to go.." Tumayo ako, gayun din siya
"I'm Richard.." Sabay alok ng kamay niya
"Kim.." I smile. Wait.. What?!! I smile?!!! No. Erase that. *Shakehands*
"Nice to meet you kim, I hope to meet you again here.." Bumitaw siya
"And I you .." Ngumiti ako saglit saka tumalikod at nagsimulang maglakad. Simula noon, napapadalas na ang pagpunta ko doon, madalas ko na din siyang nakikita. Madalas siyang magkwento, nakakapagtaka nga ee, ang daldal niyang lalake. Hindi ko din alam pero mas naging malapit kami, naging magkaibigan. Siguro nagkakaintindihan kami kahit magkaiba kami ng pinagdadaanan. Hanggang sa dumating sa puntong nanliligaw na siya, paano naman kase kahit wala akong sinabing manligaw siya panay ang punta sa bahay, tapos dagdag mo pa yung araw araw na bulaklak na may ibat ibang note, ee wala na akong nagawa. Hindi ko namalayan, nahuhulog na pala ako sa kanya. Kaya makalipas ang Isang taon na panliligaw, sinagot ko :)))))) Mahal ko na ee.
BINABASA MO ANG
NO TURNING BACK
Truyện NgắnNO TURNING BACK (Short story) All Rights Reserved 2015 No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval syste...
