NO TURNING BACK

CHAPTER FIVE

Halos paliparin ko yung sasakyan sa bilis ng takbo nito. At kung minamalas ka nga naman, kung kelan malapit na ako saka nagkatraffic. Paktay! Wala akong choice kundi bumaba ng kotse at tumakbo. Pag ako naging presidente, jojombagin ko lahat ng "MH" (Malaking Hadlang).

Takbo.

Liko.

Takbo.

Akyat.

Akyat.

Akyat.

Akyat pa!

Sige akyat pa!

Bakit kase ditto pa kami unang nagkita? Jusmiyo. Pahirap sa buhay ko!

After 1233445678990 years! Nakarating na din ako. Tumingin tingin ako sa paligid, asan siya?

Lakad.

Wala.

Tingin kanan, wala.

Tingin kaliwa, wala.

Lakad pa.

Pero wala.

Wala siya dito? Hindi pwede!

Naglakad pa ako at nakarating na ako sa mismong lugar kung saan kami nagkita pero wala siya. Nahuli na ba ako? Hindi pwede!

"RICHARD! ASAN KA BA? ANDITO NA AKO! SORRY NA OH ! ANO BA, ANDITO KA BA?! MAGPAKITA KA NAMAN! RICHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARD!" Sigaw ko habang umiiyak. Nakakainis! Sabi nila andito siya. Di kaya ayaw na niya sa akin? Kaya siya umalis?

Napaupo ako. "Richard..."

"Big girls don't cry, right?"

Napaangat ako ng ulo. "Richard?" Lumingon ako"Richaaaaaard!" Niyakap ko siya "Sorry kung naduwag akong harapin ang bukas, sorry kung nasaktan kita. Hindi na mauulit promise! Sorry kung hindi ko nasagot ang tanong mo sa pag alok sa akin ng kasal" Humiwalay ako at lumuhod agad "Richard, ako na ang magtatanong, will you marry me?" Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa kakasalita.

Rumihistro ang ngiti sa mukha niya saka siya tumawa.

"a-anong nakakatawa?!" Tumayo ako "seryoso ako!" Hinampas ko siya sa braso

Hindi siya sumagot.

"No ba ang sagot mo? Gumaganti ka ba sa akin?" Simangot ko

"Ofcourse.." Tumingin siya sa mata ko "Not.." dugtong niya saka ngumiti "Ambilis mo magsalita, hindi na tuloy ako makasingit, anlakas pa ng sigaw mo.. e jumingle lang naman ako"

"Ha? Nakakainis ka! Akala ko ayaw mo na sa akin.."

"Pwede ba yun? Ikaw ang prinsesa ko.. tsaka naiintindihan ko na lahat. Sorry kung nadi kita inintindi agad.."

"Sorry din" Pout

"ang cuutteeee mo talaga.." Sabay pisil sa ilong ko

"Naman ee, ansakit.." Nag red ata yung nose ko

"so... can I ask you once again?" lumuhod siya..

"Richard.." Namumuo ang luha sa mga mata ko sa sobrang saya

"Kim, will you marry me?" Sabay labas ng singsing

Tumango ako "Yes .. Yes Richard.."

Tumayo siya and our lips met for a seconds. Humiwalay ako at hinawakan niya yung magkabilang pisngi ko.

"I love you.." He said

"I love you too, and this time we will face the future together"

"No turning back?"

I chuckled "No turning back.." then we kissed.

Ang sarap sa pakiramdam na maayos na ang lahat. Wala ng dahilan para lumingon ako sa nakaraan. Ika nga, PAST IS PAST. We need to face the future. If we can't run, then walk. If we can't walk, then crawl. The important is we must to move on.

All Rights Reserved 2015.

Thank you guys sa paglaan ng oras at panahon para sa pagbasa nito kahit maikli lang :))) Hope you like it. Once again, MARAMING MARAMING SALAMAT PO ^^ Pakileave na lang po yung comments nyo aa? Thank you!