First Story

1 0 0
                                    

Kevin's Point of View:

"Sorry ma'am. Na-traffic-."

At bago ko matapos ang sasabihin ko, sumigaw na naman siya.

"TRAFFIC? SERIOUSLY MR. UNKNOWN. IF YOU'RE A RESPONSIBLE STUDENT, YOU SHOULD WAKE UP EARLIER SO YOU WILL BE SURE THAT YOU WILL COME HERE, AFTER THE BELL RINGS. GO OUT!"

Fine. Madali naman akong kausap. Sinarado ko lang yung pinto at lumakad palayo ng room. Bakit ba naman kase dito pa ko inilipat ni mama eh. Eh sa gusto ko, public nalang. Buti pa dun, makakapasok ako kahit late.

*BOGSSSSSSSSSSSSSH!*

"Nako! Pasensya ka na po. Nagmamadali po kasi ako. I'm late na kase."

Tinulungan ko naman siyang magpulot ng libro.

*Blink.blink*

Kamukha niya si...

"Hey! Are you okay? Can I go? Di ka ba galit?"

Natulala na pala ko! Nakakahiya! Ngumiti nalang ako at nagmadali na siyang umalis. Sinundan ko naman siya ng tingin. Blue I.D?

"Miss!"

Tawag ko. Huminto naman siya at lumingon.

Lumapit nalang ako kasi, bawal sumigaw eh.

"Ah kuya. Sorry talaga ah. Kung galit ka, pwedeng mamaya nalang? Kase-"

Pinutol ko na siya. Daldal niya.

"Room 308. Ms. Velasco?"

Tumango naman siya. Sabe na eh. May color coding kase tong school namin. Bawat room, may own color. Kung anong 1st subject mo, yun ilalagay sa I.D mo.

"Di ka papapasukin. Dun din ako eh. Sisigawan ka lang."

Tiningnan naman niya I.D ko at napatango.

"Pero baka ako papasukin, sasabihin ko traffic. That's true! My parents, ayaw nila na nalalate ako eh."

Kamukha niya talaga eh. Hey Kevin! Baka mahalata ka.

"Miss, sinabi ko rin yun. Pero, pinahiya lang ako."

Lumaki naman mata niya. Pareho sila!

"Okay. I'll eat nalang, I think. Ayoko ngang mapahiya. Sige na, thanks ha. Sorry din pala! Bye."

Pipigilan ko sana siyang umalis kaya lang baka mailang na yun. Isipin may gusto ako ganun. Well, di naman imposible. Pero kaya lang naman ako natulala dahil kamukha niya talaga.

...

Blue's POV

"Yes sis. Nalate ako. Grabe, 10 minutes pa lang naman. Buti nalang sinabihan ako nung nabangga ko kanina na, ipapahiya lang ako nung prof."

(nabangga? Dahil nagmamadali ka?)

"Yes sis. Embarrassing right? Pero mabait naman. Buti nalang lalaki."

(Wait, isusumbong na ba kita kay Jeje?)

"What? Ate naman. Parang ewan. He's kind para hindi mairita or so what. Na winarningan niya pa ko. But, hindi ako malandi. Sorry for the term *chuckles* na, may boyfriend, nagkacrush agad. Sis! Seriously?"

(Ok. So defensive huh. Then fine. As if namang maniniwala sakin si Jeje, you know. YOU-TRUST-EACH-OTHER)

"Sis. Are you in drugs?"

(Sort of*laughs*)

"Hay nako. Sige na, I'll go upstairs na. Baka malate na naman ako. Bye. I love you."

(I love you too sis. Take care)

Si Ate talaga. Napakakulit. I miss her. 1 year na siyang wala sa bahay. My parents hate her, and she hate my parents.

So umakyat na ako sa room 204. Second floor. Di pa naman nagpapalabas pero mahirap na. Ayoko ng malate.

Wait, yun si kuyang nabangga ko kanina ha.

"Kuya?"

Tinaas naman niya ulo niya dahil nakayuko siya. Kita ko rin sa mukha niya yung gulat.

"Oh. Magkaklase ulit tayo?"

Ako na yung lumapit at tumabi. Walang malisya okay? I love Jeje.

"Oo nga eh. Uhm, transferee ka no? I never see you last year."

We're 2nd year college na nga pala.

"Yes. May nangyari kase dati sa old school ko."

Personal kaya yun? Wala lang, curious lang ako.

"Uh."

"Don't ask. Sorry, no offense ha? Kase, personal eh."

Sabe ko nga. He's really kind, and gentleman.

"Eh, may mga kaibigan ka na ba dito?"

Kase 1 month palang eh. Kung mahirap na nga makipagkaibigan sa high school, dito pa kaya.

"Meron naman pero, hindi ko pa matuturing na barkada. Di ko pa sila ganun kakilala eh."

That's good to hear. He's also smart. A wise one.

"Wag ka muna magtitiwala, paabutin mo ng 3 months. Yun sigurado ka na dun."

Ngumiti naman siya.

"3 months ba naman eh. Ikaw? Can you be my friend? Can I trust you?"

Oh.

Nakakagulat yun ah.

"Yes. Definitely. Why not? Gusto mo best friend pa eh."

Napansin ko, masaya siyang kausap ah. Comfortable ako. I mean, lalaki siya but hindi nakakailang.

"Walang magagalit?"

Woah, he's now arrogant. But in good side ah.

"Just a friend. A best friend. Eh ano naman? If I know, we know our limitations. Walang dapat ikagalit."

*KRINGGGGGGGGGGGGGG*

"Best friends?"

He asks.

"Best friends"

Then we do fist bomb.           


A Story (On-going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon