Burnuma yemek kokusu geliyordu.Kendimi huzurlu ve rahat hissediyordum.Birden annem geldi.Beni kaldırdı.Her zaman dalga geçerek kaldırırdı.Bu sefer burnuma kuş tüyü sokmuştu.Anneme her zamanki gibi sert bir bakış attıktan sonra elimi yüzümü yıkamaya gittim.Aynaya baktığımda yüzümde kan vardı.Tam silecekken elimin her tarafında kan olduğunu fark ettim.Bu kanlar canını aldıklarımın kanıydı.Arkamı döndüğümde hepsi bir bir bana baktı.Hepsini tek tek görebiliyordum.Daha sonra vücudumun 3 yeri yanmaya başladı.Vurulduğum yerlerden kan akıyordu.Annemi çağırdım hemen.Kimse cevap vermedi.Zar zor kendimi odadan dışarı attım.Burası benim evim değildi.Her şeyin başladığı rıhtımdaydım.Deniz dalgalıydı.Hava çok soğuktu.Şehir ölü gibiydi.Kendimi yalnız hissetmeye başladım.Bir boşlukta kaybolmuşum gibi.Arkamdan bir kahkaha sesi geldi ve bu ses çok gıcık bir sesti.Arkamı döndüğümde karşımda Hande vardı.''Nasıl da bıraktım seni,her şey paran içindi aptal.''dedi ve bir daha kahkaha attı.Kanlar hızla akmaya devam etti.Çok acı çekiyordum.Dünya tekrar kararmaya başladı.Anılarım birer birer gözümün önünden geçiyordu.Kardeşime bir şeyler öğrettiğim zamanlar,dövdüğüm zamanlar.Çoğu zaman anneme veya babama şikayet ederdi ve hep ben suçlu konumuna düşerdim.Kardeşimin sesini duydum.''Abi ne olursun geri dön.Ben sensiz yapamıyorum.'' daha da çok acı hissetmeye başladım.Biri yaralarımı deşiyordu.Dünya tekrar kararmaya başladı.Bir ağlama sesi geliyordu.''Baba lütfen benim yüzümden bu durumda.Kurtarın Ecevit'i.Ben Ecevit'i çok seviyorum.'' Ada konuşuyordu.Az önce aramızdaki durumdan bahsetmişti.Altay artık biliyordu.Gözüm açılmaya başladı.Sedye ile ben yere götürüldüğümü anladım.Doktor bir şeyler diyordu.Dikkatimi vermedim.Tamamen gözlerimi açmaya çalıştım.Altay'ı gördüm.Gülümsedim.Belki de ölüyordum.''Kurtulacaksın oğlum.Sakın pes etme.Sen çok güclü birisin.''dedi ve doktorlar onları uzaklaştırdı.Narkozun etkisiyle tekrar uykuya daldım.Uyandığımda okuldaydım.Kantinde kahve içiyor sohbet ediyorduk.Konumuz depresyondu.Gruptan bi kız hiç çıkamazdı zaten.Melankolik takılırdı kendisi biraz da maldı.Bir şey söylerdin anlamazdı.Yine sevgilisiyle tartışmış bize anlatıyordu.Kulağıma bi ses ''Benimle gel.''dedi.Hande'nin sesiydi yaralarım kanamıyordu.Öfkelendim,masayı devirdim.Gözlerimi kapattım.Tekrar açtığımda kimse yoktu.Karanlıktaydım.Hiçbir şey göremiyordum.Ardından fısıltılar gelmeye başladı.Beynimde yankılanıyordu.O kadar çok fısıltı vardı ki hiçbirini anlayamadım.Pes etmeye karar verdim.Bu kadarı çok fazlaydı.Hayata karşı tüm bağlarımı koparmaya başladım.Güçsüzleşiyordum,kırılganlaşıyordum.Ve bir ses daha geldi.''Ecevit...'' Ada konuşuyordu.''Beni bırakamazsın,bunu bana yapmaya hakkın yok!!''sesi titriyordu fakat şiddetli bir şekilde konuştu.Kendimi toparladım.Ve gözlerimi açtım.Güneş ışığını hissettim.Sabahın erken saatleriydi.Başımda Cevat gazete okuyordu.Gözlerimi açtığımda.''Dayan aslanım dayan,hepsi geçecek.''diyordu.Doktoru çağırmaya gitti en azından öyle sanıyordum.Odaya Altay girdi ve kapıyı kapattı.Nasıl hissettiğimi sordu sert bir tavırla.Daha iyi olduğumu bunu yapanları bulup bulamadıklarını sordum.''Henüz bulamadık ama bulduğumuzda onların işini bitiren sen olacaksın.''dedi.Bir süre sessiz kaldıktan sonra.Telefon çaldı.Altay odaya girmesini söyledi.Ada odaya girdi.Koltuğa oturdu.Altay başıma dikeldi.''Kızımla aranızda olan şeyi biliyorum.Nerden başlamak istersin.''dedi ve silahını çıkarıp sehpaya koydu.''Abi,ne diyeceğimi bilmiyorum.''dedim.Ardından Ada ''Baba lütfen hayatım boyunca beni bir kafese tıktın.Bu adam beni kafesten çıkardı.Hayatımı kurtardı.''Altay alaycı bir tavırla ''Öyledir.''dedi.Bana döndü.''Bakalım ne kadar yüreklisin.''dedi.Silahın şarjörünü gösterdi.Bu sefer doluydu.Silaha taktı.Ve bana verdi.Hayata elveda demeye hazırdım.Ada'ya döndüm.Ağlayarak dışarı çıkacaktı ki Altay kolundan tuttu.''Bu işin içinde sen de varsın.Kaçmak yok.''dedi.Gözlerini sildi.Ayağa kalktı.Silah bendeydi.Bir seçim yapmam gerektiğini biliyordum.Tereddüt etmeden silahı ağzıma soktum ve tetiği çektim.Tetik oynamıyordu.Bir daha bastım.En ufak bir değişiklik yoktu.Altay bana döndü.''Bu çok kötü olacak.''dedi.Odadan çıktı.Ada bana sarıldı, öptü.''Bu hayatta artık sen bensin ben de senim.''dedi.Bir daha öptü.Ardından doktor geldi.Birkaç soru sordu.Mermilerin ikisi göğüs kafesimde kalmış.Kemikler kırılmış.Uzun bir süre yatacağımı söyledi.Diğer mermi ise bacağımı sıyırmış.Bacağımdaki yaranın çabuk iyileşeceğini söyledi.Odadan çıktı.Ada ile birkaç saat konuştuk.Kendimi yorgun hissettiğimi söyledim.Son kez öpüp odadan çıktı.Nereye gittiğini sordum.''Babamın yanına gitmeliyim.Seni seviyorum.''dedi ve gitti.Gözlerimi kapattım ve bir güzel uyudum.
