Karmakarışık

Başlangıç

" dıt dıtdıt dıt dıtdıt ....... "

- Hüseyiiiin kalk hadi kahvaltı hazır seni bekliyoruz

Bu tabikide abim, onun sözünü dinlememek ölüm fermanı imzalamak la eş anlamlı .

+ Tamaam

Kalkar kalkmaz banyoya yöneldim , kısa bir dustan sonra kahvaltıya indim.
buyuk amcam , dedem , büyükannem abim vardı masada
- Babamla annem nerde ? diye sordum .

- Eniştenlerle Çorum a gittiler , akşam 11 de çıktılar yola. " cevabını verdi büyük amcam

- Tamam diyip tost yapmaya geçtim , önceden her sabah annem yada babam yapardı tostumu ki onlar şuan burada olmadıklarından bana kaldı yapmak, özene bözene tostumu yaptım tam masaya oturacakken amcamın telefonun sesini duydum koşar adımlarla üst kattan telefonu getirdim .

- Alo buyrun ?
Evet ben amcası oluyorum
Tamam, hemen geliyoruz .

Tostumdan bir ısırık almıştım amcamın telefonla konuşmasını duyunca hafif bir ürperme oldu icimde

- Ne oldu amca ? diye sordu abim .

- Babanlar kaza yapmışlar dedi amcam o an icimde bi burukluk oldu resmen şok olmuştum abimin beni sirkelemesiyle kendime geldim
- Çabuk araba bul . dedi
Aile dostumuzdur olan Yakup abiyi aradım 15 dakikaya gelecekti .
Abimle amcam kendileri hazırlamak için kosusrtururken ben dönük bi şekilde masada hala oturuyodum.
- Ne duruyorsun acele et hazırlan !! dedi abim ki araba çoktan gelmisti.
Eşofman larımla çıktım evden Yakup abiye adresi verdikten sonra kafami cama yasladim öylece dışarıyı seyrettim yol boyunca .

Kafamda bir çok soru vardı ,
Babam Kastamonu hastanesinde
enistem Çankırı hastanesinde
peki neden annemle teyzem(süt annem) kaza yapılan yerdeki hastanede??
ya annemle teyzemin hiçbir şeyi yok yada yada aksini düşünemiyorum bile çok tuhaf bir duygu 4 saatlik yol resmen bana 15 dakika gibi gelmişti .
Hastanenin önüne geldiğimizde bir kaç adam dışarıda konuşuyorlardi başka kimse yoktu .
Arabadan iner inmez abim hastanenin koridorun doğru koştu , bense sadece olacakları bekliyordum o an o kadar duygusuzdum ki hiçbirşey etki etmiyordu, ne endişeliydim nede ağlıyordum tabiri caizse beton direk gibiydim.
Abin dışarı çıktı yanıma gelip bana sarıldı
abimi üzerimden itip
- Ne oldu ? sorusunu sordum
Abim - Hiçbirşey bilmiyorum birşey soylemediler . dedi ve tekrar sarıldı o sırada dayımların geldiğini gördüm abimi uyardim .
Dayimda arabadan iner inmez hastaneye doğru koştu ama o sandığımdan geç çıktı.
Abim dayım çıkar çıkmaz yanına gitti.
Biraz konuştular diğer abimde yanlarindaydi bense hastanenin karşısında ki banka oturuyodum hastaneye doğru bakiyodum devamlı .
Abimin yanıma geldiğini sezdim gözlerinde bir kaç damla yaş , gelir gelmez sarıldı bana
- Ne oldu anneme ? diye sordum sakince
Abim daha şiddetli ağlamaya başladığında anladım bende sarıldım abime diğer abimde yanındaydı ucumuzde sariliyoduk birbirimize , bir süre sarildiktan sonra tekrar oturdum banka , babam geldi aklıma birden tam abime babamın yanına gitmeyecekmiyiz diye sorucakken abim birimizin burada kalması gerektiğini söyledi
- O halde sen kal ben babamın yanına gitmek istiyorum. dedim
Küçük olan abimle arabaya binip Kastamonu hastanesine doğru yol almaya başladık .

Hastane önüne geldiğimizde halamlar birde halamin damadını gördüm , onlara tektek uzun uzun sarildiktan sonra neden içeri girmediklerini sordum
- İçeri almıyorlar yoğun bakımda baban. dedi .
Bense hastanenin kapisina çoktan yönelmiştim. İçeri girdim yoğun bakım odaları en üst katta olduğunu bildiğim için merdivenlere yöneldim tam çıkmaya başlamıştım ki ikinci katta doktorun güvenliği çağırmasıyla kapı dışarı edildim .
Abim yanıma gelip
- şurada kafe var birşeyler yiyip içelim karnın açtır . dedi kafamla onaylayıp kafeye doğru yürüdük .
Oturdum ve beklemeye başladım
Şimdi ne olacak ?