Tension Up!~

Chapter 2: Jusko

May naririnig akong umiiyak. Pero hindi ko makita kung sino ito. Ni hindi ko nga din makita kung na saan ako.

Tumakbo na lang ako ng tumakbo kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta, basta masundan ko lang yung pag-iyak na yon. Bawat hagulgul kasi ginagawa niya natataranta ako, nag-aalala ako.

Hanggat sa isang punto may nakita ako isang familiar na silhouette. Nakayuko lang siya. Mukhang mula sa kanya yung hagulgol na naririnig ko.

"Hyung?" he kept on sniffing due to his excessive crying.

"Y-yujin?"

Tumingala siya. Kitang kita ko agad ang mga mata niya, magang maga. Bumigat ang dibdib ko. Nanakit din ang lalamunan ko.

"Hyung? Bakit? Hindi ko akalain kaya mo akong lokohin."

Lalapit sana  ako sa kanya, pero parang bawat hakbang ko lalo siyang lumalayo. Tumakbo na ako, gusto ko siyang habulin pero hindi ko kaya. Patuloy ko na lang siya siya nakitang umiiyak habang hinahabol ko siya. I even tried to reach him, but he's still far away from me.

"Hyung...nangako ka. Akala ko ba walang lokohan. Akala ko hindi tayo magtatago ng kahit ano sa isa' isa? Iiwan mo na ba ako hyung?"

Hindi ko na napigilan sarili ko pati ako lumuluha na rin. " Hindi kita iiwan! Gajima. Yu-jin, jebal!"

He shook his head, "hindi! Iiwan mo ako! Iiwanan mo ako! Pare-parehas ka'yo! Kayong lahat! Lahat  kayo mang-iiwan!"

Patuloy pa din ako sa pagtatakbo at sa pag-iiyak, "Yujin-ah!"

Then, strangely, napadpad kami sa street ng Seoul. Nakatayo si Yu-jin sa gitna ng kalsada.Out of no where, a car immediately hit him.

My eyes widened, i was just standing there completely frozen eventhough im signaling my feet to run towards him now.

Ang lakas ng pag-gagasag sa kanya. Nakita ko siyang gumulong gulong sa kalsada.

"YUJIN-ah!"

I dashed to him, I saw him lying in the street covered with his blood. I carefully grabbed him and cradle his head, "Yujin-ah! Gumising ka! Jebal-yo jebal.."

I suddenly feel a gush of blood flowing out of his head. Nakita ko yung kamay ko duguan. I compressed it, "andwae! Yujin! Ireona..ireona! Jebal! Jebal! J-ebal!

Tumingin ako sa paligid ko, "dowa juseyo!! Jebal! Dowa juseyo!"

Bumalik ang tingin ko sa pinsan ko, i lightly slapped his face, "yujin! Yujin!"

Iyak parin ako ng iyak. "YUJJJJIIIINNNNNNAAAAAH!"

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
"AHHHHHHHHH!"

Napabangon ako mula sa kama ko, trying to catch my breath.

Minudmod ko ang kamay ko sa mukha ko, hindi parin ako makahingga ng maayos.

I looked out of the window. It's still dark outside. Hindi na ako tumingin sa orasan ko, baka lang matakot ako kung anong oras na.

I tried to compose myself. Namamawis ako. After a few minutes, i lay cautiously on my bed. Closing my eyes, still not quite asleep.

Jusko. Bakit? Bakit yun ang naging panaginip ko. Dahil po ba sa konsensya?