Karanlık Sırlar

-2-

Acaba notta anlatmak istediği ne idi.. Bunu düşünürken okulu unuttum..Eeee arkadaşım yok abicim bir de okula mı gideyim?? Ali ve Tuğra ya yönelerek" Can son günlerde garip bir davranış sergiliyormuydu?" diye klasik bir soru sormuştum.. Alacağım cevabı önceden düşüne biliyordum.."Hayır" . Acaba ben ermişmiydim lan.. Ali ve Tuğra ya sorduğum her sorunun cevabını biliyordum. Daha sonra Ali bana doğru heyecanlı bir şekilde dönerek " 2 gün önceydi sanırım.. Sınıfa girdiğimde can sınıfta tek başınaydı. Telefonda birisi ile konuşuyordu. Benim sınıfa girdiğini görünce hemen lafı değiştirdi ve telefonu kapattı. Ben bu kadarını biliyorum." dedi. Aslında bu işimize yarayacak bir bilgiydi. Kimle konuştuğunu bulmamız gerekiyordu. Daha sonra telefonuna mesaj geldi . Mesajda aynen şöyle yazıyordu " Bazen güller aslanları yenebilir" yazıyordu. Abi nasıl bir suçun içindeydik biz.. Hemen mesajı Ali ve Tuğraya gösterdim ve yüz ifadeleri bir anda değişti tabiki düşünceleride.. Can koyu bir Galatasaray lıydı. Tamı tamına 3 saat oldu. Hâlâ düşünüyoruz.. Tuğra oflayarak "Ya yeter artık nasıl bulabiliriz biz bunu abi yasa" dedi ve televizyona yöneldi.. Spor haberlerini izlemeyi çok seviyordu Tuğra.. Bir spor kanalını açtı ve nefes almadan izlemeye başladı tabiki bizde.. O an televizyonda gördüm .. "Abdullah Gül Üniversitesi basketbol takımı Galatasarayı yenmişti." Evet evet parçalar şimdi birleşiyordu.. Maç İstanbul da oynanmıştı ve Galatasaray un sahasında oynanmıştı. Hemen ali ve tuğrayı kollarından çekerek kapıya sürükledim.. Asansör meşguldü ,zaman kaybedemezdik ve koşarak indik aşağıya.. Tuğranın eski model bir Mercedesi vardı .. İşimizi görecek derecedeydi.. Hemen Galatasarayın basket sahasına sür arabayı dedim heyecanla.. Canı bir an önce bulmalıydık.. Yoksa terminatör annesi bütün İstanbulu ayağa kaldırırdı. 25 dakika sonra oradaydık. Hemen içeri girmeye çalıştık ilk önce kolay olmadı ama birkaç ısrar ve yalvarıştan sonra içerideydik. Bu defa kan izi yoktu. Can diye bağırdık biraz korkarak , biraz cesurca.. Ama ses yoktu,sesimiz yansıyıp bize dönüyordu sadece... Her oturağa baktık bir iz yoktu.. Daha sonra soyunma odası aklımıza geldi ve koşarak soyunma odasını aradık ve buldukta sonunda .. Ama burada da bir iz yoktu.. Tam umutlarımız tükenmiş bir vaziyette yere çökmüşken bir anda aklıma Can'ın sözleri geldi" Galatasarayın en iyisi bence 10 numara" derdi hep.. Hemen 10 numaranın dolabını açtık ve içinde bir not vardı.. Ve aynen şöyle yazıyordu " Buraya geleceğinizi biliyordum ama yanlış tahmin " diyordu. Sinirden çıldırmıştım "@c@b@ bu adam bizle dalgamı geçiyordu........

Yorum ve Takiplerinizi bekliyorum