Kristal's POV
Umagang-umaga, ginising na nila ako. Ngayon ang araw ng kasal ko sa taong hindi ko kilala ng lubos at hindi ko manlang mahal. Para daw sa ikalalakas ng negosyo, pero paano naman yung kasiyahan ko? Paano na yung gusto kong mangyari sa buhay ko?
Naalala ko si Keizer, na siyang Childhood Bestfriend ko. Simula palang noong sampung taong gulang ay kami na lagi ang magkasama.
[FLASHBACK]
"Keeeeiii!" sigaw ko matapos kong madapa dahil tinisod ako ng mga bully..
"Oh Kris! Anong nangyari sayo?! Hoy kayo! Pag 'di kayo titigil magsusumbong ako sa guidance para ipatawag mga magulang niyo!" sigaw niya sa mga bully na agad namang nagsitakbuhan. "Oh ano okay ka lang?"
"Oo, Kei. Salamat ah?"
"Salamat ka dyan? Bestfriend kita kaya tutulungan kita malamang!" sabi niya sabay kotong sakin.
'Ikaw talagang lalaki kaaaaa!'
[END OF FLASHBACK]
Bahagya pa akong napangiti ng maalala 'yon. At tinignan pa kung saan ako nalagyan ng sugat dahil sa pagtisod na iyon sakin.
-KEIZER Bestfriend Calling . . .-
"Hello, Bes?"
"Hmm. Bes ito na ang huling araw na tatawagin kitang 'Bes'." anong ibig niyang sabihin?
"Anong ibig mong s-sabihin, Bes?"
"Hmm. Never mind. Sige magiingat ka ha? Balitaan mo ko pagkatapos ng kasal." sabay baba ng telepono.
[FLASHBACK]
"Bes! May nanliligaw sakin! Huwaaaaaa!" pang-aasar ko sa kanya pero ang totoo'y wala naman talaga.
"Tch. Wag mong sagutin."
"Bakit naman?"
