Train..

CHAPTER 6: The Beginning..

*natapos ang gabi ng puro kasiyahan*

*pagod na pagod, paguwi namin nakahanda na ng hapunan si Josephine, sinabayan namin pag tapos ay kanya kanya na ulit sa pag aayos at sa sobrang pagod nagsalampakan na lahat sa higaan*

-4:00 am-

*psstt..*

*sino un? ano un?*

John: psstt. buksan mo tong bintana

Joseph: oh? bakit ngayon ka lang! kanina ka pa namin inaantay.

*walang imik. d man lang sinagot yung tanong ko. nag aalala na kami sakanya. tas, parang wala lang. para kong nakipag usap sa multo. utak Jana kase.*

John: pagod na pagod na ko. gusto ko na matulog.

*ay ewan*

-6:00 am-

*umalis na kami ni tatay para magtinda at makaroon ng kita pangtustuos*

*lahat nadin ng kapatid ko maaga umalis at pumasok at si kuya naman ang naiwan para mag bantay ng bahay*

*mahaba haba rin ang nilalakad namin ni tatay araw araw. para lang makatapos ng pag aaral lahat ng mga kapatid ko sa pagiging abogado, doctor at guro. di na namin iniisip ni tatay ang sarili namin basta ang gusto lang namin makapagtapos sila*

*ng matapos lahat ng hirap namin sa araw nakauwi kami ng ligtas na makatulog si tatay biglang may tumatawag sa pangalan ko.. pagsilip ko sa bintana..*

Agnes: Joseph! tara! (pabulong)

Joseph: saan?

Agnes: basta!

*dahan dahan akong lumabas baka kase magising si tatay at baka mastorbo ko si kuya.

Agnes: bilis! 

*nakayuko kaming naglakad dahil lahat ng kapatid at magulang niya ay nasa labas tila ay may pinaguusapan*

Joseph: bakit? anong nangyayare?

Agnes: nakakabagot dun. mamaya parating na sila dito may pupuntahan sila eh ayoko sumama.

*nauuna si Agnes sa paglalakad hanggang sa makapunta kami sa taniman ng mga kangkong. ng bigla kong makita ang pamilya at ang kapatid ni Agnes na si Mary bigla ko siyang tinawag at hinila sa kangkungan. Oo, maputik at mabaho pero mukhang masaya naman siya. inantay na muna naming maka lagpas sila hanggng sa umahon at huminga kami ng malalim at tumakbo sa kabilang kanto*

Agnes: wala ka na ba talagang maisip na paraan at hinila mo nalang ako dun?

Joseph: wala na, un nalang ung naisip ko eh tsaka baka mahuli ka pa nila eh paparating na sila. maligo ka nalang mamaya unahan mo nalang sila sa pag uwi. san ba sila pupunta?

Agnes: sa bayan. may aasikasuhin ata, tara dun tayo..

*gumala at nagkwento sakin si Agnes tungkol sa nararanasan nila magkakapatid. si Mary ang panganay nila, siya na ang tumatayong ina nila kahit meron silang step mother  ang tatay niya ay maagang namatay kaya sila nalang magkakapatid ang magkakasundo at nagkakaintindihan pero sa sobrang higpit ng kapatid niyang si Mary parang wala ng kalayaan silang magkakapatid dahil ang gusto ng ate nila ay mag aral! mag aral! at mag aral! lang sila.

Agnes: Joseph, uwi na ko sa susunod nalang ulit ah baka madatnan pa nila kong puro. "PUTIK"

Joseph: AHAHAHA. cge mag ingat ka baka mahuli ka. 

Agnes: sige :)

*nakakaginhawa siyang kasama hay, makauwi na nga lang*