Train..

CHAPTER 2: Life Goes On...

Father: Seph! John! gising na! gisingin nandito na tayo! gisingin niyo na mga kapatid niyo.

*nakakagulat naman, akala ko kung ano na nangyare. nasan kame?*

Joseph: tay, nasan tayo? 

Father: basta makikita niyo nalang. sige na. ung mga gamit na dala niyo kanina kunin niyo na.

*pas pas kami kumilos dahil nauna na lumabas tatay namen. mukhang okay naman okay naman at ligtas ang byahe namin. 

*pagbaba namen...*

Joseph: ang daming tao! tay, san na tayo pupunta?

Father: sumunod kayo sakin wag kayong bibitiw ahh. baka magkandawalaan pa. Joseph kapatid mo!

Joseph: opo!, seph, halika dito, wag kang bibitiw ah.

*sa wakas nakalabas nadin. bakit kase di samen sinasabi kung nasaan kame. pero mukhang lungsod na ma ala probinsya tong napuntahan namen.*

*sumakay kame sa karwahe, ang daming tao. sari saring mga paninda. sa paglakabay namin ang dami kong nakita malalaking bahay na mga bueno pamilya ata mga nakatira. dbale baka ganyan din naman bahay namen*

Joseph: hala! tay? eto po ba pansamantalang bahay natin?

Father: ay anak, permanenteng bahay na to sa aunty mo to dito na tayo titira. :)

*tumungo nalang ako. maliit tsaka simple lang pala. pero okay nadin. nauna na mga kapatid ko para silipin yung bahay. ako, tinignan ko muna yung labas kung ligtas ba para sa amin. pagtapos, umakyat na ko pagsilip ko sa bintana malapit pala kami sa tren kaya pala maingay. haayy! pagsilip ko naman sa isa pang binatana ang laki ng bahay naman neto!*

Joseph: tay, kilala mo ba mga kapit bahay natin dito?

Father: ay oo, sabi ng aunty mo mababait naman daw yan.

*nag ayos nalang kami ng mga gamit. nilinis ko nalang yung mga pasumano dito ang alikabok halos mabahing na ko. napaisip nanaman ako tungkol sa nanay ko. nakakapagtaka sa dinamiraming babaeng pumipikot sa tatay ko nanay ko padin minahal. samantalang yaman na ang binibigay sa amin noong may babaeng sumulpot sa buhay ng tatay ko. pero dahil nga pagmamahal ay walang katumbas pinili nya parin ang nanay ko. samantala, tong nanay ko nagpatukso at ginustong iwan kami. nakakapanghina. kamusta na kaya siya? siguro masaya na siya..

Japeth: Kuya! 

Joseph: oh? bakit?

*may malaking salamin akong nakita kung saan naka tayo tong si Japeth. pinuntahan ko siya*

Japeth: kuya bakit ganon, ganda ko namang lalaki pero hindi ako makahanap ng babaeng babagay sakin. 

Joseph: oy bata ka pa! 16 ka palang. maglinis ka nalang diyan.

*yun ang kapatid kong pinakamahangin sa lahat daig pa bagyo. Jemiel naman pinaka kasundo ko sa magkakapatid 18 naman siya kasama ko sa lahat ng kalokohan at syempre pagdating sa problema lalo na pag pera na pinaguusapan. si Judd naman 14 na taon. siya ata ang matalino sa amin pero walang alam sa panliligaw. hahaha. eto namang si Josephine 12 na taon unikaiha namin. ang pinakamamahal naming kapatid. siya na atang tumatayo bilang nanay dahil siya na nga nagluluto at minsan inaasikaso kami. buti nga lumaking responsable tong kapatid ko.*

Father: John, Joseph, Jemiel, Japeth, Judd at Josephine. mga anak mag usap tayo.