The 21th Hunger Games

2 Anna

Als ik de deur van mijn kamer opendoe realiseer ik me dat dat mijn kamer helemaal niet was.
Ik ben in de trein.
Chad verschijnt uit de rechtergang.
'Sst! Niks zeggen... Kom mee, ik leg het je uit.'
Ik loop met hem mee.
Of moet ik dat niet doen?
Ik ben van mezelf niet zo naïef, dus denk ik dat het handig is om dat nu alvast op te bouwen voor in de hongerspelen.
Ik loop muisstil achter hem aan.

Als we bij de 'woonkamerruimte' zijn, durf ik weer te praten.
'Wat doen we hier precies, als ik vragen mag?'
Chad lacht. 'Ik ga je vertellen wat er is gebeurd tijdens de boete. Je bent het allemaal weer vergeten, dus dat leek me wel zo handig.
Gister was de dag van de boete.
Jij werd getrokken en je ouders moesten huilen. Je wilde naar ze toe gaan, maar toen werd je al meegesleurd door de vredebewakers.
Je schopte om je heen, maar dat hielp niet. Op een gegeven moment hebben ze je maar gewoon een spuitje gegeven en sindsdien heb je geslapen.'

Nee. Dit kan niet waar zijn. Waarom zou het?
Ik ben nu aan het hallucineren.
Dat kan niet anders, ik ben niet getrokken.

Alsof Chad mijn gedachten kan lezen, zegt hij:
'Geloof het of niet, maar je bent nu in de trein en je gaat meedoen aan de hongerspelen.'