Kanlı Kalem

1 # NEFRET

En berbat şey neydi ?

Bence en berbat şey nefes almaktı.

En berbat şey kanınıza karışan oksijeni hissetmenizdi. Hissettikçe daha çok istemenizdi.

Daha çok yaşamak istemenizdi.

İstedikçe de daha çok bağlanıyorduk istemeyerek.Teraziyi deviren taraf istemediklerimiz oluyordu. Cenneti arzu denizinin içine salan da , cehennemi ufacık kalplerin içine sığdıran da bunlardı . Bizim istemeyerek seçemediklerimizden bir tanesiydi bu. Bu hayat.

Ama bizimki daha başkaydı.

İstemeyerek yaşadığımız hayatımızda isteyerek kana bulamıştık kendimizi.Bu bizim istediğimiz şey değildi. Ama tek seçeneğimizdi. Bizde bu yolda ilerlerken aldığımız kararlarla yırtarcasına defterimizi karalıyorduk. Ama bir şeyi unutuyorduk.

Yırtılan sadece bir sayfa değildi. İntikam alırcasına birbiri ardına yırtılıyordu sayfalar. Birleştirmeye ne gücümüz ne de sevgimiz yetiyordu.

Birleştirmeye nefretimiz yetiyordu.

Ben de yırtılan yerleri birleştirmek adına nefretimi damla damla kalemime akıtıyordum.Nefretimle birleştirmeye çalıştığım,açıldıkça yamadığım yerler en sonunda defterimi mi parçalayacaktı yoksa kalemimden akan mürekkepli harflerimle yaralarımı mı kapatacaktı? Kelimelerim mi ıslanacaktı ? Ya da cümlelerim birbirine karışıp harflerimin katili mi olacaklardı ?

Bilmiyordum.

Bildiğim tek şey harflerimi özenle nefretimle harmanlanmış topraklarıma diktiğimdi. Ya harflerim nefretimle büyüyüp kalbimi saracaktı ya da mürekkebini toprağıma akıtıp çöllerimi besleyecekti.

Seçimlerimin biriktirdiği unutulmuş harflerimin , üstü karalanmış kelimelerimin yolumu tıkadığı bir çıkmazdaydım.

Şuan ıslanan bedenimle beraber ruhumunda kanlı bir kalemin mürekkebiyle ıslanması gibi.Bedenim ıslandıkça ruhumda kana bulanıyordu.

Buna bir son vermek adına musluğu kapattım.

Havluyu üstüme sardım ve kenardaki kıyafetlerimi üstüme geçirdim. Biraz daha oyalanırsam okula geç kalacaktım. Ruhumu kaplayan kalemimin mürekkebini sakladığım gibi , mavi gözlerimi de saklıyordum. Kahverengi lenslerimi ve siyah kemik gözlüğümü de takarak evden çıktım. Yoldaki taşları ezen bisikletimin tekerlekleri şuan bana en güzel umutları bahşeden şarkılardan daha iyi geliyordu.

Bisikletimi demirlere geçirdim ve yavaşça arkamı dönüp okula doğru ilerlemeye başladım.Okulu seviyordum. Çünkü başka bir seçeneğim yoktu. Çünkü bu hayat dibe daha zavallı bir şekilde batalım diye önümüze sadece bu seçeneği koymuştu.Bende ,eriyip kanlı kalemimin kırmızı gözyaşı olmamak adına bu seçeneği kabullenip alışmaya çalışıyordum.

Birde şu çocuğa alışsam çok iyi olacaktı.

Cidden beni deli ediyordu.Ama sorunlarımı uzun zaman önce idrak edip kabullenebilmiştim.

Yavaşça arkamı döndüm ve onun bir şey söylemesine fırsat vermeden konuşmaya başladım.

''Evet? '' Sinirle bir nefes verdim ve devam ettim.''Okulun tüm bilişim ağlarını çökerttiğin yetmedi mi?'' Ne ara okulun güvenlik sistemine rakun sokacak kadar zeki olmuştu bu çocuk?

Ses tellerimle harmanlamış nefretimi umursamadan bağırmaya devam ettim.Pişman olduğu her halinden belli olsada masum gözlerine zincirlediği harfler sinirimi yatıştırmaya yetmedi.

''Ah ! çıldıracağım . Üç sene boyunca onlarla uğraşmıştım ben !''

''Tamam. Bak. Gerçekten haklısın. O hayvanı oraya sokmamam gerekirdi ama bana emanet etmiştin ve yanımdan ayıramazdım.'' Endişe kokan bir rüzgar sağ taraftan esmeye başlasa bile sakin kalmaya çalıştım.Şaşkınlığımı hava baloncuklarının içine tepmeye çalıştım.Devam etti.

'' Daha önemli şeyler oldu.''

Yavaşça kolumdan tuttu ve beni kenara çekti.

''Sistem çökmeden önce biri içeri sızıp , sistemdeki herşeyi yedeklemeye başlamıştı. Tüm ağlar kilitlenmişti ve o hayvan yapmasaydı aynı şeyi ben yapmak zorunda kalacaktım. "

Bu durumda sakin kalmak en akıllıca fikirdi. Konuşmak için ağzımı açtım ama bu sefer ağzıma dolan mürekkepli harfleri yutma sırası bendeydi.

''Daha önce niye bana bunu söylemedin.''Gözlerinde kırgınlığın , dudaklarında şaşkınlığının hırçın darbelerini gizlemeye teşebbüs etmedi.

" Kaç gündür beni gördüğün anda konuşmama izin vermeden ağzıma yumruğu geçiriyorsun. Sana karşı koymak için daha gerçekçi nedenlerle gel bana ."

Haklı olabilirdi. Ama beni asıl ilgilendiren kısım bunu kimin yapmış olacağıydı. Yarınki turnuvalarda aradığım cevabı bulabilirdim. Tabii önce beni uzun bir gece bekliyordu..