Sevgilini Aldatmaya Nasıl İkna Edersin

Aşkın Anlamı

Hayatta kalabilmek için yaptığımız, içimizi sızlatan bir olaydı.

sevgilimle üniversitede tanıştık. onun en büyük hayali yönetmen olmaktı. benimse iktisat bitirip bir bankada çalışmak, boş zamanlarımda yazdığım senaryolarla onun çekebileceği filmler oluşturmak ve diğer yandan kendi hayalimdeki diğer şiir ve roman kitaplarımı çıkarmaktı. üniversite hayatımızı dolu dolu yaşadık. ailesi baskıcı tiplerden oluşuyordu. ağabeyi sık sık ziyarete geliyor, kardeşini kolaçan ediyordu. ağabeyinin ziyaretlerinde ben ortadan kayboluyordum. görüşemiyorduk ta ki ağabeyi gidene kadar.

2. senemizde ağabeyi yurtdışına gidince rahatladık. beraber eve çıktık. dilediğimizce yaşıyorduk. bu arada kısa filmler çekmeye de başladık ikimizin de oynadığı. ağabeyi eskisi gibi gelmiyor derken geleceği tuttu. yurtdışından türkiye'ye gelişinde önce ailesine uğradı. kız kardeşi bize de gizli şekilde uğrayacağını söyledi. sevgilimle evi toparladık. bir kız arkadaşımız sanki evde kalıyormuş gibi eşyaşarını taşıdı. ben tüm eşyalarımı toplayıp başka bir arkadaşımda kalmaya gittim. o ara canımızı sıkan bir kız vardı. benden hoşlanan, yüz vermediğim, nevrotik eğilimleri olan, takıntılı bir kızdı. sevgilim ve ağabeyi evde kaldığı 2. gün onları ziyarete gitmiş. sevgilimin benle birlikte evde yaşadığını, ağabeyini kandırdığını söylemiş. ağabeyi hiddetlenmiş. işin aslını öğrenmek için sevgilimi dövmüş. benden hoşlanan kız, söylediklerini ispatlamak için bazı fotoğraflar göstermiş. fotoğraflarda sevgilim ve ben varmışız. tüm bunları sevgilimin evine yerleştirdiğimiz kız arkadaşımızdan öğrendim o gece. ertesi gün beni arayacağını söylüyordu sevgilimin ağabeyinin.

ona göre hazırlık yaptım. her ihtimali tek tek düşündüm. öğleye yakın kapım çaldı. önde bir adam, arkada korkmuş halde sevgilim vardı. yanında da eve yerleştirmeye ikna ettiğimiz kız arkadaşımız. hiddetle beni iterek ağabeyi, içeri girdi. ardından da sevgilim ve kız arkadaşımız. sinirli şekilde her şeyi bilmek istediğini haykırdı. şaşırmış halde n'olduğunu sordum. sevgili olduğumuzu falan söyledi. kızdı. tam üzerime yürüyordu ki, rahat ve sakin bir ses tonuyla bir yanlış anlaşılma olacak, neyi kastettiğini sordum. kıvırmamam içib fotoğrafları gösterdi. ben de güldüm ve yine kendinden emin ve sakin ses tonuyla "gelin size göstereyim" dedim.

içeri bilgisayarıma doğru götürdüm herkesi. çektiğimiz kısa filmleri gösterdim ve izlettim. kardeşinin öğrenciliği gereği bu tür çalışmalar yaptığını, fotoğraf çekimleri de yaptığını söyledim. "keşke ona kızmak yerine dinlemeyi seçmiş olsaydınız" dedim. siniri hafif yatışmış ama kuşkusu devam eden tavırla bunların doğru olacağını nerden bilebileceğini sordu. ben de sevgilimle kendimiz için hazırladığımız ve sadece ikimizin olduğu bazı resimlerimizi gösterdim. sevgilim özenle çektirmişti bu fotoğrafları arkadaşlarına. ağabeyine bunları gösterecek olduğumu anladığında ürktü. ama risk almıştım. "bakın burda yeni çalışmamızın resimleri var" dedim ve kıskanabileceği fotoğrafları gösterdim. hepsi profesyonel çekim resimler olduğundan kıvırma şansımız vardı ve olası ortaya çıkabilecek resimler için bize kredi oluşturabilirdi bu resimler. zira benden hoşlanan kızdan her şey beklenirdi. bu riski en başta almak mantıklı olandı bana göre. ağabeyi öncelikle resimlerin yakınlığından dolayı kızdı. ama sonra üçümüz de bunun iş olduğunu anlattık. benim senaryoları yazdığıma, kardeşinin yönettiğine ve ikimizin de aynı zamanda bu çalışmaların oyuncusu olduğumuza ikna oldu. ama kuşkuları bitmiyordu.

her şeye rağmen sevgili olamayacağımızın ispatının olmadığını söyledi. ben de aniden sevgilim olduğunu söyledim. sevgilimin bakışları değişmişti. ama ağabeyini kandırmak için söylediğini anlamıştı. "tanıştır o zaman" dedi ağabeyi bir hışımla. "tanıştıramam" dedim. "korkun mu var lan" diye yürüdü üstüme. "kardeşin değil emin ol, ama tanıştıramam" dedim. sonra boğazıma sarıldı. "neden" diye haykırdı. nefes almakta zorlanıyordum. kimsenin araya girecek cesareti yoktu. "tamam tamam" dedim. "söyleyeceğim!" diyerek devam ettim: