Hij aan de andere kant

Deel I

Ayawin, ayawin yat3iyshan ajamadin. Margha dayak fakagh trountayi titawin.

Oh hij, die aan de andere kant van de zee leeft.
Wanneer ik aan je denk, krijg ik tranen in mijn ogen.

Met mijn hoofd leunend op de autoraam dacht ik aan hem terwijl Sabah (de zangeres van het lied) deze woorden uitsprak.
Dit lied deed zoveel met me; het beschreef mijn gevoel exact.

Mijn vader reed richting een tankstation waar we even wat zouden gaan eten en drinken om vervolgens weer een lange reis tegemoet te gaan. Bij het tankstation aangekomen stapten we allemaal met moeite uit en liepen het pompstation binnen. Samen met mijn moeder en de andere meiden liepen wij natuurlijk meteen richting de toiletten. Moest je niet naar het toilet, dan ging je erheen om je wat op te tutten. Mijn vader en oom zaten zoals eerder weer rond te kijken in de shop en namen wat te eten en wat koffie die ze betaalde en buiten op het tafeltje zetten. Het was alleen maar lachen, gieren en brullen, de hele reis door. Maar dat niet voor mij. Ik dacht alleen maar aan hem, die ik achter moest laten aan de andere kant van de zee. Hij die een plekje in mijn hart heeft veroverd en daar voor altijd in zal blijven wonen. Het eten stond buiten klaar en de mannen stonden te wachten op ons. Nouja mannen, mijn vader oom en enkele neven. Iedereen ging aan tafel zitten en begon te eten, behalve ik. Ik kon geen voedsel aanzien en ging aan een tafeltje apart zitten waarna ik mijn oordopjes in deed. Luisterend naar het lied van Sabah & Morad Salam, dat mijn gevoel zo goed onder worden kon brengen, was ik alweer in gedachten verzonken, denkend aan hem. Totdat ik werd wakkergeschud door mijn moeder die bezorgd naast me kwam zitten en me wat te eten aanbood.