Sequel of Their Never Ending Story (Short Stories)

How She Speak Part 3 (FIN)

[A.N: Thank you for the previous votes and comments :) God bless!

Characters on the side :) ]

Continuation…

. 

 .

 .

.

.

.

.

As I open my eyes.

All I can see is white.

I don't know how did I get here.

"Jill!" tarantang sabi ko.

"Please calm down sir" -nurse

"No! Where is Jill?" tinanggal ko na yung nakakabit sa akin. "I need to find her!" tumayo na ako pero pinipigilan ako ng nurse "Let me go!"

"Sir you're still weak. Calm down and rest"

"Jake!" thank God Edward you're here.

"Pre! Nasan si Jill? Yung kasama ko?" hinawakan ko sya sa damit nya.

"Pre. Huminahon ka"

"Pare! Tinatanong kita! Where is she?!" nakayuko lang sya "Pare naman! Sagutin mo naman ako! Sh*t naman!" napamura na ako sa inis.

Tinurukan ako ng injection ng nurse.

Nakakaantok.

Habang unti unti kong pinipikit ang mata ko binabanggit ko ng paulit ulit ang pangalan ni Jill.

Lumipas ang 2 linggo.

Nandito lang ako sa ospital.

Sa tuwing binibisita nila ako.

Lagi ko silang tinatanong kung nasan si Jill pero hindi nila ako sinasagot.

Minsan iniiba nila ang topic.

Kaya ngayon hindi ko na sila tinatanong.

Ngayon, parang ako naman sya.

Hindi nagsasalita o umiimik.

Tahimik lang sa isang tabi.

Lagi kong iniisip si Jill.

Gusto ko lagi nalang akong tulog, dahil sa panaginip ko.

Magkasama kami ni Jill.

<GRACE'S POV>

Nakalabas na si kuya ng ospital. Naaawa na ako sa kanya ;(

Gusto ko ng sabihin ang totoong nanyari kay ate Jill.

Pero sabi ng doctor wag na daw namin sabihin.

Dahil baka hindi makarecover si kuya.

Pinatigil muna sya sa pag-aaral.

Dahil hindi pa sya ok.

Walang wala pa talaga sya sa sarili nya.

Yung mga magulang ko, ginawa na ang lahat para lang maibalik si kuya sa dati.

Pero walang improvement.

Hindi sya naimik or nagsasalita man lang pag kinakausap namin sya.

Until pinarehab sya ;(