ANNAH: The Last Titanian*Completed*

Chapter 48

ANNAH: The Last Titanian

Chapter 48

A flame that rests upon the red roses, with a heart that cries for thy love, shall give the fifth.

Two years ago...

"Beh..."ang kinikilig na bulong ni Bea sa akin.

"What?" ang sagot ko naman habang busy ako sa pag-aayos ng mga papel sa mesa.

Nasa loob kami ngayon ng office ng Environmental Club at dahil maraming freshman ang sumali sa club namin this year ay busy kami sa pag-aasikaso sa mga bagong recruits. And unfortunately, ako ang secretary kaya ako ang na-assign na mag-asikaso sa lahat ng mga papel na nandito.

At hindi pa nakakatulong si Bea na kanina pa kinikilig na naghahanap ng mga gwapo sa mga bagong recruits.

"Guess what?" ang kinikilig pa nyang tanong.

Pero hindi parin ako lumingon sa kanya.

I'am so focused on handling the papers at wala na akong oras para sa mga kalokohan nya.

"What?" ang sagot ko.

God, why is she so annoying?

Kailangan ko ng tapusin ang lahat ng ito para makauwi na ako.

"May isang gwapong President na nakatitig sayo ngayon. Ayeeeeee...!"

That caught my attention.

President?

Na nakatitig sa akin?

Dahan-dahan akong lumingon sa direksyon na tinitignan nya at napakurap nalang ako nang magtama ang mga mata namin ng gwapong nilalang na iyon.

All this time I've been wondering kung yun ba talaga ang unang beses...na nakita ko sya...

He's sitting all alone on a table outside our office and he didn't look away when our eyes met. But instead, he remained staring at me with those beautiful eyes and that confused me more.

Bakit parang...kahit na ito ang unang beses na nakita ko sya...ay may kung anong emosyon ang nag-flicker sa dibdib ko nang makita ko na sya ng tuluyan?

He has this beautiful angelic face and I can see warm emotions into his eyes while staring at me.

Bakit parang...kahit na ito ang unang beses na nakita ko sya...ay pakiramdam ko ay pamilyar na sa akin ang mala-anghel na gwapo nyang mukha?

He smiled at me.

Yes. He smiled at me and I felt like my whole world has stopped from turning.

He's just so breathtakingly beautiful that I can't take my eyes off him.

Is he really a human to own a face like his?

"Sya si Dylan Lopez" ang kinikilig parin na sabi ni Bea sa tabi ko. "At sya ang President ng University Student Organization. Ang gwapo nya noh? Hihihihi!"

Dylan.

Dylan Lopez.

But I felt like there is something much more than that name.

I saw him stood up from where he is sitting and walk his way towards me.

"Oh my God! Oh my God! He's approaching! Kyaaaaaahhh...!" ang pagtitili ni Bea.