MASKE

~14 BÖLÜM~

"Amca şu oğluna söylesene,böyle uyandırmamı olur"diye cırlıyordum.Üstüme soğuk su dökdü pislik.Okul varmışda,kalkmıyormuşum.Amca gülerek"Kavga etmeyin çoçuklar,hadi sofraya,gec kalacaksınız"dedi.

Uykumun en iyi yerinde uyandırdı ya.Ona bakmadan sofraya oturdum.Akşam saat ikiye kadar konuşup,gülmüşdük.Yani iyi biriydi Kaan.Komikdi.Dün gece kız kıza konuşalım dedik,izin vermedi.Ama beni güldürmeyi başarmışdı.Gerçekden içden gülüyordum.

Kahvaltımızı yapdıkdan sonra,odaya çıkıp üstümüzü değişdik.Saçlarımı at kuyruğu yapıb,aşağı indim.Her kes hazırdı.Bizde onlarla gidecekdik,okula.Şimdi bir sürü şey konuşacaklardı,okuldakiler,ama olsun.Kimseyi takmıyorum.Umursamıyorum.

Evden çıktığımızda,yine o umursamaz,soğuk suratımı takındım.Yani ben normal duruyorum ama öyle oluyor.Şöför arabanı kullanırken,üç kız arka koltukta,Kaan ön koltukda oturdu.

Onlar bir şeyler konuşurken,ben dışarını izliyordum.Ne konuşdukları önemli değildi.Okula gitmek bile canımı sıkmaya başlamışdı.Eskiden böyle değildim ben ya.Bu ne böyle.Bir hastalığa yakalanmışım,gibi hissediyorum.Ama kurtulmak pek istemiyorum gibi.

Araba durduğunda,bizde aşağı indik.Gerçekdende gözler yine üstümüzdeydi.Bu berbad bir durum.Nefret ediyorum böyle şeylere.Sinir bozucu insanlar.Bir şey konuşmadan,sınıfa girdim.Kulağıma,kulaklıklarımı takıp,hocanın gelmesini bekledim.Yoksa kızların soru yağmuruna,maruz kalacakdım.

*****

Günlerim böyle geçiyordu.Bu 3 ayda Kaanı sevmeye başlamışdım.Her sabah onunla yürüyerek,okula gidiyorduk.Ailelerimiz bizi biliyordu,o yüzden sorun yoktu.Okuldan çıktığımızda,beni her gün bir yere götürüyordu.İkimiz birlikde iyi vakit geçiriyorduk.Evden sabah çıkıp,akşam geliyordum.Tabii akşamlar da dövüşlere katılıyordum.

Sabahları Rüzgar olurken,akşamları Maske oluyordum.Ben iki hayat yaşıyorum gibi.Ama Kaan bilmiyor Maskenin ben olduğunu.Ona söyleyemezdim.Son zamanlarda dövüşlerde fazla insan öldürdüm.Ben ne yapayım,öldür dediler öldürdüm.Bu benim işim.Ya öl,ya öldür.Ama ben öldürmekden yanayım.

Aileme karşı bir şeyler hissetmezken,Kaana karşı büyük bir sevgi besliyorum.Bilmiyorum bu nasıl olur ama keşke onlarıda seve bilseydim.Onların yanında umursamaz,soğuk,zorla gülümseyen biriyken,Kaanın yanında neşeli,içden gülümseyen biri oluyorum.Bunun ne demek olduğunu ben de bilmiyorum.Belki de ilk kez seviyordum ondandır.Ya sevgimde geçip giderse.?.O zaman ben bir heykel olurum.Çünki artık kimseye nefret bile etmiyorum.Ya hayatımın sonuna kadar böyle kalırsam,o zaman ben bir insan değil,bir heykel olurum.

Hazırlanıp,kahvaltıya indim.Her kese günaydın deyip,yüzüme zoraki bir gülümseme yerleşdirdim.Kahvaltımı bitirmeme az kalmışdı.Telefonumun titremesiyle cebimden çıkardım.Kaandan mesaj gelmişdi."Kapıdayım"yazıyordu.Gülümsüyerek,tabağımdakileri tıka basa,ağzıma doldurdum.Bitirmeyince annem kızıyor.Bir kaç yudum meyve suyumu içip ayağa kalktım.Hızla çantamı alarak"Hadi ben kaçtım"dedim.Evdekilerine fırsat vermeden,dışarı çıkıp kapını kapatdım ve yüzüme maske takmıyordum.Babam bahçeye yerleşdirdiği muhafızların güvenilir olduğunu söyledi.Okan bahçenin kapılarını açdığında,sırıtarak dışarı çıktım.

Kaanı görünce heyecanlandım.Yanıma gelip,yanağımı öptü ve elimi tutdu.Daha dudakdan öpüşmemişdik.Ben küçükdüm.18 yaşdan sonra diye tutturmuşdum.O da kabul etmişdi.Ne ya o dudakdan öpüşmeler falan,ben sevmem öyle şeyleri.Daha yeni yeni alışırken ona,o aptal şeylerle,kendimi ondan soğutamazdım.

"Nasılsın,aşkım?"dedi,her zaman ki gibi."İyiyim"dedim ve devam etdim"Sen nasılsın?"

"Seni öpdükden sonra daha iyiyim"deyip sırıtdı.Yüzümü yola dönmekle,yanaklarımın kızarmasın gizledim.O böyle konuşurken hep kızarıyordum.Bir sıcak basıyordu beni.Ben bir katilim ama onun yanında,uslu,sakin bir kıza dönüyorum.Eminim o hiç hayatında kimseyi öldürmemişdi.Ama benim 15 yaşım olmama rağmen,öldürüyordum.Merakıma yenik düşerek"Kaan"dedim sakin bir sesle.Bana döndüğünde"Hayatında hiç birisini öldürdünmü?"dedim.Yürürken,bu sorumdan sonra durmuşdu.Ben de durmuşdum."Hayır Rüzgar.Babamın bir mafya olması,benimde öyle olacağım anlamına gelmiyor.Benim için sen varsın.Mafya olmak zor işdir.Bir gün ailemi kaybetmeyi göze alamam.Bu riske giremem"dedi.