Bir çocuğun şiir defteri

Güvendiğim Dağlar

Mübalağsız yaklaşıyor bana,
Sanki bir melek!
İyi çalışmış rolüne.
Maskeyi oturtmuş üstüne.

Pervasızca konuşuyor eşe, dosta,
Güvendiğim dağ oluyor kuşkusuzca.
Takdiri şayan hareketleri,
Kirli ruhuyla dengelemiş teraziyi!

Kafasına göre buldu yeni birini,
Onların mülklerinden umutlu.
Emeklerimi hiçe saydı sanki,
Silip atıp beni unuttu.

Oysa kazanmıştı güvenimi,
Yıkmıştı önyargımı,
Oynattı beni tiyatrosunda,
Güvendiğim dağlara karlar yağdı benim!