Bugün yine sana hasretim ANNEM.
Kaleme kağıda sığdıramaz oldum hasretini,
Kelimeler yetersiz,özlemin dağ gibi,
İçimde büyüyen yangınsın ANNEM.
Yaramazlık yaptığımda bana kızmanı hatırlıyorum,
Sonra dayanamayıp bağışlayışını,
Hergün kahvaltımı hazırlayıp,
"Haydi kalk,sabah oldu." deyişini.
Hasta kalbine aldırmadan sürekli çalışmanı.
Ve sonra!...
Kurumaya başlayan vişne ağacını gösterip,
"Bu ağacı nasıl kurt yiyip kurutuyorsa,
Bu hastalıkta beni kurutacak."
deyişin kulağımda.
Kurudu işte!...
Vişne ağacımda yok,sende yoksun.
Özlüyorum ikinizide dön ne olursun!...
Dön ne olursun.
