Işıkları kapatıp yatağına huzurlu bir şekilde uzanıyorsun. Gözlerini kapatıyorsun, uykuya dalmak için çabalıyorsun. Kendini tam uykunun huzurlu kollarına bırakırken bir ses işitiyorsun.
Bu ses bir "çıt" sesi.
Belkide dengesiz koyduğun bir şey yere düştü...
Bu ses bir su sesi.
Belkide musluğu sıkı kapatmadın ve ses ordan geldi...
Bu ses bir hava sesi.
Belkide camı açık unuttun ve ordan esti...
Ne olursa olsun, uykudan vazgeçmiyorsun, geçemiyorsun. Belkide geçiyorsun? Belkide sesin geldiği yere gitmek istiyorsun, merak ediyorsun? Belkide düşündüğün kadar normal olmayan birşeyler var? Fakat ne kadar merak edersen et hala vazgeçemediğin birşey var. Güven duygusu. Ondan vazgeçemiyorsun... Yatağında, yorganın ve yastığın arasıda gayet güvenli hissediyorsun... Yatağından kalkıp sese doğru gittiğin an beni görmekten korkuyorsun...
Bu yüzden yatağından vazgeçmiyorsun. Benim tüm o sesleri, seni güvenli yatağından çıkartıp yanıma getirmek için yaptığımı düşünüyorsun.
Aptal...
Hala anlamadın mı? Senin yatağından kalkıp yanıma gelmeni istemiyorum. Tam tersi, orada kalmanı istiyorum.
Unutma...
Yatak bir cinayet için en iyi yerdir...
