My Step Brother Is A Player (Greek Translation)

Chapter 11: Wrong feels so right

Η μαμά έστειλε τα πορτραίτα μας στο πρακτορείο μοντέλων με το που τελείωσε πριν δύο μέρες και μέχρι τώρα δεν έχουμε ακούσει νέα τους.Καλά, μάλλον αυτό ήταν με το μόντελινγκ. Κρίμα και σπατάλησε κάποιες καλές φωτογραφίες μου.

'Ετρωγα το πρωινό μου με την ησυχία μου μέχρι που ο Tristan μπήκε στο δωμάτιο. Ααα τέλεια. Δεν έχω τόσο πολύ πρόβλημα μαζί του όσο είχα παλιότερα, αλλά δεν θέλω να τον δω σήμερα.

"Καλημέρα ηλιαχτίδα!" Με χαιρέτησε αλλά εγώ απλώς τον κοιτούσα με κενή έκφραση και έχωσα μια κουταλιά δημητριακά στο στόμα μου.

Το αγόρι μου δεν έχει στείλει μήνυμα ούτε με έχει πάρει τηλέφωνο ακόμα, εδώ και τρεις μέρες αλλά καταλαβαίνω τι περνάει. Αυτή η εμπειρία ήταν λίγο καταθλιπτική για να είμαι ειλικρινής, άρα δεν τον κατηγορώ. Αλλά θα μπορούσε τουλάχιστον να ενημερώσει το κορίτσι του ότι ζει και αναπνέει και δεν είναι θαμμένος κάτω από καμιά γέφυρα ή κάτι τέτοιο....

Ο Tristan έκατσε δίπλα μου και έβαλε στον εαυτό του γάλα και δημητριακά σε ένα μπολ. "Νομίζεις ότι θα μας πάρουν?" Ρώτησε σοβαρά και με κοιτούσε έντονα. Οι γονείς μας μάλλον κοιμούνται ακόμα ή λείπουν, είτε το ένα είτε το άλλο, είμαι μόνη μου με τον θετό αδερφό μου.

"Δεν ξέρω" Αυτή τη στιγμή ανησυχώ για τον Lucas και τίποτα άλλο. Αναρωτιέμαι τι να κάνει τώρα. Είναι με τον μπαμπά του? Με αποφεύγει? Γιατί? Υποθέσεις περιτριγύριζαν μέσα στο κεφάλι μου και αυτό δεν είναι καλό γιατί το σκέφτομαι υπερβολικά και το να σκέφτεσαι κάτι υπερβολικά δεν είναι καλό. Σε στρεσάρει.

"Τι σου συμβαίνει?" Ρώτησε ο Tristan, φέρνοντας την καρέκλα του πιο κοντά μου. "Δεν έχω δει το αγόρι σου για αρκετό καιρό, χωρίσατε?" Υπήρχε αγνή ανησυχία στην φωνή του και τον κοίταξα. Αυτό είναι που σκέφτομαι τώρα, βρε βλάκα!

"Όχι" Τελείωσα τα δημητριακά μου και κατευθύνθηκα στον νεροχύτη. Πρέπει να πάω να πάρω τηλέφωνο τον Lucas σύντομα για να σιγουρευτώ ότι είναι καλά.

'Ενιωσα κάποιον να στέκεται πολύ κοντά πίσω μου και χωρίς καμία έκπληξη κατάλαβα ότι ήταν ο Tristan. Πώς μπορεί να κινείται τόσο αρρενωπά χωρίς να τον καταλαβαίνω? Γύρισα και ήταν τόσο κοντά που ήταν πιεσμένος πάνω μου και με είχε παγιδέψει ανάμεσα στο σώμα του και τον πάγκο της κουζίνας.

"Tristan, δεν έχω όρεξη για αστεία" Είπα απλά. "Αυτή τη φορά θα σε χαστουκίσω αν με φιλήσεις". Τον προειδοποίησα και αυτός απλώς μου στραβοχαμογέλασε, γλείφοντας το κάτω χείλος του και ορκίζομαι ότι σχεδόν λιποθύμησα.