My Savior!

hoofdstuk 3

(pov Emma)

'Mam! Waarom heb je me dat niet verteld!' roep ik. 'Ik wou niet dat je je daar zorgen om ging maken...' zegt ze. Hoe kan ze me dat nou niet vertellen! Ze heeft zich vast veel zorgen gemaakt. Mijn moeder begint te huilen. 'Sorry mam dat ik zo boos werd... Ik ben gewoon een beetje in shock...' Zeg ik een beetje geschrokken, ik wou haar niet laten huilen. Niall en de jongens komen binnen lopen en zien mij moeder huilen en vraagt of ze later terug moet komen. Mijn moeder zegt dat ze gewoon mogen blijven. 'Hey Emma! How are ya?' Vraagt Niall. Ik vertel dat ik net heb gehoord dat ik een week in coma heb gelegen en dat ik waarschijnlijk over een week naar huis mag, als mijn gezondheid stabiel blijft, zeg ik er nog snel achterna. Hij lacht en stelt voor om even naar buiten te gaan. Ik knik,  maar vraag het eerst nog even aan zuster Lizz. En ze zegt dat als ik in een rolstoel zit dat dat dan op zich wel mag. Dus ik ga, met een beetje hulp van Niall en Zayn, in een rolstoel zitten en ze reiden me naar buiten.

Het is buiten echt heel mooi weer, de zon schijnt en het is lekker warm. Het is ook al 1 uur en het is zomer dus dan is het normaal gesproken ook wel lekker weer. Na een tijdje lopen zie ik mensen staan. En tot grote schrik is een van die mensen Iris! Ik begin te trillen en zeg dat ik naar binnen wil. Niall vraagt wat er is, ik zeg: 'Dat is de grootste bitch van de school! Ik denk dat zij mij in het water heeft geduwd...'. Hij zegt okee en we gaan naar binnen. Maar we zijn net te laat want Iris heeft ons al gezien. 'Hey Emma! Ben je ook weer wakker uit je coma!? Jammer het was net zo lekker rustig zonder je!' Ik zeg niks, Niall loopt weer verder. 'HEY! waar gaan jullie heen?! Kom terug!' Nu was ik het echt zat en ik schreeuwde: 'IK BEN KLAAR MET JE GEZEUR! JE HEBT MIJN LEVEN AL ZO VERZIEKT! HOU GEWOON OP!' Iris weet niks meer uit te brengen. Dus we lopen weer snel naar mijn kamer

(pov Niall)

We zijn weer op Emma's kamer en ik verontschuldig me, dat we niet gelijk naar binnen zijn gegaan toen ze dat zei. Ze knikt en gaat weer in het bed liggen. We nemen afscheid en Emma gaat weer slapen. Als het goed is kan ze overmorgen weer naar huis! 

Die avond gaan de jongens en ik, als we eenmaal thuis zijn, met z'n alle achter de tv zitten en een film kijken. Ik moet telkens aan Emma denken, ze is echt mooi. Wacht dacht ik dat echt?! Ik ben toch niet verliefd? In eens voel ik een hand op mijn schouder. ' Hey! what up? Gaat ie een beetje? Je ziet zo bleek' Vraagt Liam bezorgd. 'Ja gaat wel, maar ik ga zo wel vast naar bed, denk ik.' Als de film is afgelopen ga ik gelijk naar bed, ik ben echt kapot! In eens krijg ik een berichtje van Emma, ik ben gelijk weer klaar wakker. Snel open ik het berichtje:

Hey Niall, sorry dat ik stoor, maar ik krijg mijn moeder niet aan de telefoon... Ik maak me zorgen, zou jij even willen kijken bij mij thuis? x Emma

Ze schrijft x! Wacht?! Ik kleed me zo snel mogelijk weer om en ren naar beneden. 'Guy's! ik moet snel even bij Emma thuis kijken, ze krijgt haar moeder niet aan de telefoon en ze is bang dat er iets gebeurd is.' En ze knikken Liam zegt dat hij mee gaat. Dus we zitten samen in de auto en reiden zo snel mogelijk naar Emma's huis. Gelukkig heb ik van haar het adres gekregen. Als we bij haar huis zijn aangekomen zien we dat het licht wel aan staat en we bellen aan. 'Hallo?' zegt Marlijn, de moeder van Emma. 'Hoi! We kwamen kijken hoe het ging. Emma was bang dat er iets gebeurd was, U nam uw telefoon niet op.' Zegt Liam. 'Awh wat attent! Het kan inderdaad kloppen dat ik mijn telefoon niet op nam hij is leeg. Willen jullie anders binnen komen?'

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hey! Hopelijk vinden jullie het leuk! Please laat een reactie achter of je het leuk vind of niet en tips zijn nog steeds welkom!

-xxx- Shanna