Kadın yorulmuştu artık ...
Tekrar baktı bileklerinde ki kesiklere
Sonra sıcacık bakan kahvelerini dikti aynaya
İplik iplik işledi bakışlarını yüzünün her bir noktasına acıyla
Kadın yorulmuştu artık ...
Acı hissizleşmiş dar bir kutuya girip
Uçurumun en ücra köşesine sinmişti
Belki de doğru zamanı bekliyordu tekrar oradan çıkmak için
Daha fazla acı çektireceği zamanı
Kadın yorulmuştu artık ...
Bedenin de ki acıyı geçmişti çoktan da
Ruhu asla terk etmemişti onu
Geçmişinden kaçtıkça daralan ruhuna bir pençe daha atmıştı kader
Kadın yorulmuştu artık ...
İsmi acıydı soyadı çaresiz
Bedeni zaten çürümüştü ama
Ruhuna saplandı hir hançer
Yeni bir başlangıçtan bi haber...
