Yabancı Geçmiş

Hayatım. Hayatım değişeli çok olmadı aslında. Belki de ben öyle sanıyorum. Bilmiyorum. Hiç hiç bir şey bilmiyorum artık. Kendimi boşlukta hissediyorum. Mutluydum, önceden herkesin olduğu gibi. Ama o kötü iğrenç gece yok mu? Beni yıkan, umudumu kaybettiren o aptal gece. Belki de sadece benim için iğrenç bi geceydi. Sadece benim için.

Çünkü o gece annemle babamın konuşmalarını duymuştum. Hem de boşanmak istediklerini. Belki bu bazı insanlar için umursanmayan bir olay bile olabilir ama benim için çok önemli bir durum. Benim ailem hayatım,umudum,geleceğim her şeyim. Ama hala inanıyorum ki annemle babam birbirlerini çok seviyorlar. Onların sorunu sevgisizlik değil. Onların sorunu benim. Evet her zaman aptal olaylarda bulunan her zaman onları üzen kötü kızları Duru. Ama onlar hiç bi zaman böyle düşünmediklerini söylediler. Çünkü benim neler yapabileceğimi çok iyi biliyolar.

Aslında hiç bi zaman onları üzmek istememişimdir. Yani hiç kimseyi üzmek istememişimdir. Ama birden ne oluyosa iki saniye içinde olup bitiyo ve insanların kalplerini kırmayı beceriyorum. Bunu da kesinlikle Cem'e borçluyum. Cem benim erkek arkadaşım. Daha doğrusu erkek arkadaşımdı. Ama beni arkamdan bıçakladı. Onu asla affetmeyeceğim. Onu çok seviyordum. Belki de hala seviyorum bilmiyorum. Yani hiç aklımdan çıkmıyor. Önceden neşeli hayat dolu bi kızdım ben. Ama Cem'i, düşmanım olan yani öyle gördüğüm Cemreyle dudak dudağa görünce şok oldum. Haftalarca, aylarca kendimi toparlayamadım. Ben Cem'den önce hiç kimseyi sevmemiştim. Hep bi kişinin gelip beni seveceğini onunla bi ömür boyu mutlu olacağımı düşünmüştüm. O kişinin Cem olduğunu sandım yada hala öyle bilmiyorum.
Galiba bu da benim yeteneğim. Bilmemek...

O günden sonra kendimi toparlayamadım. Hep böyle sevgilileriyle kavga eden kızları görünce şaşırırdım. Abartıyorlar derdim. Gerçi hâlâ daha öyle düşünüyorum. Çünkü öyleleri bir sürü kendilerinin bile sayısını hatırlayamadığı kadar kişiyle çıkıyorlar. Gerçek aşkı, sevgiyi öldürüyorlar. Böyle insanlar olduğu sürece hiç kimse aşka sevgiye önem vermez. Ve bu giderek zevke dönüşür ee zaten şimdiki hayatımızı göz önüne alırsak çoktan bitmiş aşk da sevgi de....

Belki de sadece ben hayal dünyamda yaşıyorum. Bi kişi gelicek ve onu sevicem. O da beni aşkımız sonsuza dek sürecek. Belki de ben umutlanıyorum. Boşu boşuna hemde aldatılmışken...

Ama o gece evden kaçtım. Daha doğrusu duyduklarım karşısında dayanamadım ve bağırarak evden koşarak çıktım. Az kalsın araba çarpıyordu. Tabi babam yetişmeseydi. Babam geldi ve ona bağırdım çağırdım... Sonra da sarılıp ağladım. Ben böyleyim işte çok çabuk parlar sonra da söner giderim. Sonra annemle babam boşanmayacaklarını yanlış duyduğumu söyleselerde inanmadım. Ama inanmadığımı onlara söylemedim. Hiç bi zaman da söylemeyeceğim. Belki de gerçekten yanlış duydum ve yine onları üzmeyi başardım. Her zamanki gibi..

İşte benim hayatım artık böyle. Hiç istemediğim hayal bile etmediğim gibi. Neşeli, umut dolu kızdan eser bile yok...

-------------------------------------------
Merhaba arkadaşlar bu kitap benim ikinci kitabım aslında birinci sayılır çünkü birinciyi sildim. Çok iyi gidiyordum aslında okuyucuların günden güne artıyordu ama konu içime sinmedi ve böyle bi hikâye yazmaya başladım inşallah beğenirsiniz . Çok heyecanlıyım. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum.