Viran [TAMAMLANDI]

Bölüm.9

Viran karşısında ki Fatıma"ya hayretler içinde baktı o kovmamış mıydı az önce??  Neden şimdi gelmişti ki??  Acaba dedi genç adam hatırladımı yoksa ..

Fatıma bu bekleyişten sıkıldı ve kafasını kaldırıp yüzüne baktı genç adamın o an göz göze geldiler ve herşey film şeridi gibi gözlerinden geçti..

Flashback

Yaş 8 ..

Lunaparkta küçük bir genç kız tek başına oynuyordu etrafında kimse yoktu.  Onu köşede izleyen Virandan başka o yaşta aşk falan bilmezlerdi ama küçüğe adeta büyülenmiş gibi bakıyordu simsiyah yaşları buz mavisi gözleri o zaman dahi onu tek kılıyordu.  Bir çığlık sesiyle Viran o tarafa gitti ve yerde yatan küçüğü gördü ondan 3-4 yaş büyük olduğu belli oluyordu..

-Ne oldu canın çok acıdı mı?

- Hayır teşekkür ederim..  Dedi ve gitti Viranın küçüğü o zaman da Fatıma böyleydi edepli hiç küçük kız çocuklarına benzemezdi ..

Gel zaman git zaman Viranın annesiyle Fatımanın annesinin arkadaş olduğu çıktı. Aysu Hanım Fatıma gile ne zaman gitse Viran zorlada olsa gidiyordu annesiyle ve birgün taşınma olayı çıktı ortaya Viran gil Avusturya'ya taşınma kararı almıştı küçük çocuk şimdiden bırakmak istemiyordu Fatımasını.

Fatımada bir köşede sessizce ağlıyordu küçüklük arkadaşını kaybediyordu o güven duyduğu adamını kaybediyordu buz mavisini kaybediyordu...

Ve o gün geldi çattı Viran gil gidecekleri için Aysu Hanım son kez arkadaşı gile gidiyorlardı. Biraz vakit geçtikten sonra ayaklanmalar başladı Viran gil evdeyken Fatıma birkez dahi odasından çıkmamıştı gözleri şişmişti küçük çocuğun Viran buna dayanamadı ve odasına gitti o üzülürken Fatımanın bir kez dahi gelmemesi sinir etmişti küçük bedeni tam kapıyı açmasıyla hıçkırık içinde kalan Fatımayı gördü neden ağlıyordu ki gittiği için mi bir yandan sevinmiş bir yandan üzülmüştü.

Bir saat böyle geçirip vedalaşma vakti gelmişti belkide kördüğümü atacaklardı şimdiden kalplerine yada hiç bir zaman karşılaşmayacaklardı..

Viran o küçük kalbiyle tane tane seçerek son cümlesini söyledi..

-Beni bekle Fatıma"m

- Seni bekleyeceğim Viran

Küçük yaşta bilmedikleri duygunun içine düşmüşlerdi bu duygu onlar için dostluktu ismi onların bilmediği halde " Aşk"tı...

Yaş 18..

Viran Avusturya'dan dönmüş tüm zorluklarla Fatımanın ailesinin evini bulmuştu. Fatıma acaba beklemiş miydi?  Yada unutmuş muydu ? Bu sorulara cevap alacaktı Viran çok kez kirletmiş bu sevgiyi ama sonra pişman olmuştu artık sahip çıkacaktı sevgisine..

Fatımayı okul çıkışı bekliyordu herkes çıkmış o çıkmamış diye düşündü hiç kimseyi göremeyince birini durdurup sordu belki tanır ihtimaliyle..

-Pardon?  Acaba Fatıma adında birini tanıyor musunuz?

-Fatıma!!  Tabii tanıyorum kütüphanededir o şimdi iyi günler..

Okul da kimse kalmamasına rağmen Fatımanın kütüphanede ne yaptığını çok merak etti siyah inci gibi saçlarını buz mavisi gözlerini çok özlemişti.

Evet çok hata yapmıştı ama pişman olmuştu içki içmiş çok kez kadınlar hayatına girmişti ama tek gecelik ilişkilerle kirletmemişti sevgisini tabii hala sevgi kaldıysa..

Kütüphane"ye girdiğinde gözleriyle etrafı aradı sadece simsiyah giymiş bir kız gördü.  Gidip Fatımayı soracaktı ki kızla göz göze geldi bu buz mavisi gözleri asla unutmamıştı ki kızın Fatıma olduğunu anlamaması güç değildi yani.  Hiç birşey demeden uzaklaşmış ve orayı terk etmişti Fatıma onu tanımış mıydı acaba?  Tanısaydı neden hemen gözlerini çekerdiki ..

Günümüz...

- Seni hatırladım ..!

Hatırlamış mıydı ? Şimdi mutlu olması gerekmiyor muydu diye düşündü Viran..

- Hatırladın çok şükür o kadar uğraşmama rağmen en sonunda..!

Hiç farkında olmadan genç kızı yaralıyordu başörtülü diye görüp çeken giden o değil miydi şimdi hesap soruyor gibi konuşması mantık çerçevesinde değildi..

- Sen kütüphaneye geldin ben başörtülüyüm diye çekip gittin ne hesap soruyor gibi tavırlarınn.!!

İşte bunu duymak istemiyordu Viran ne diyecekti ki her zaman acaba tanıdımı diye düşünmüş hiç bu soru aklının ucundan dahi geçmemişti...!

- Sen beni tanıdın mı? 

Konuyu çevirmeye çalışması genç kızı daha çok sinir etmişti daha fazla burda durmak istemiyordu yıllarca düşünmüş bu soruya cevap bulamamıştı sonra o kazayla belli başlı olay ve zamanları unutmuştu ama şimdi hatırlıyordu cevap vermeliydi..

- Soruma cevap verecek misin Viran?

Viran ne diyeceğini şaşırmış vakit kazanmaya çalışma çabaları da boşa çıkmıştı doğruyu mu söylemeliydi..

- Ben...

Sözünü bitiremeden Alper ve Sümeyye gelmişti iyi mi kötü mü bilemedi çünkü Fatıma konuşur muydu bilinmez tabii birde ikisinin aynı anda bağırma muammaları var..

-NERDESİNİZ!! Siz..?

Tabi biz şuan onları dinleyecek yada cevap verecek durumda değildik Fatıma hala cevap beklermiş gibi bana doğru bakıyordu ama gözlerime baksa nolurdu ki..

- Viran??? 

En sonunda taştı işte sabırı en iyisi doğruyu söylemek .

- Ben seni yine aynı bekliyordum ama değiştiğini görünce gelmedim seni öyle yanıma yakıştıramadım o an..

Viran ne dediğini düşüne dursun Fatımanın gözleri fal taşı gibi açılmıştı o tek bir erkeğe yan gözle bakmazken bey efendi yanına yakıştırmamışmış...!

- Hoşçakal ve sana tavsiyem bir daha asla karşıma çıkma...!

Viran ne söylediğini söyledikten sonra fark etmiş ama elden ne gelir mantığına sığınmıştı oysa şuan Fatıması onu terk ediyordu napacağını bilmiyordu sonra geçenlerde Alper'in kitabında karaladığı bir şiir aklına geldi durdurmalıydı Fatımasını..

- Evet , Seni buluyorum kördüğüm olduğum ipin ucunda
Çözsem sevdam kaçacak sanıyorum yüreğimden
Feleğin daraltılmış çemberinden çok kez geçtim
Sevdandan vazgeçemiyorum...
Güneşin battığı zamanlar ışık oluyorsun yüreğimde..

Genç kızı bu cümlelerde durdurumamıştı sonkez arkasına uzunca baktı ilk defa bu kadar uzun bakmıştı Viranın gözlerine sonra usulca gözlerini silip oradan ayrıldı..

Arkada şaşkın iki kişi ve acılar içinde bir kalp bırakmıştı oysaki ...

Arkadaşlar kusura bakmayın bölüm biraz geç geldi gerçekten problemlerim vardı ailemde sağlıkla alakalı umarım içinize sinir çok bekletmemek adına bu şekilde yazmış bulunmaktayım..

Sevgi ve saygılarımla Allaha emanet olun ❤