SİYAH PAPATYALAR

Yeni Ailem

4 SENE SONRA...

Artık 10 yaşındaydım, pek çok şeyin farkına varmıştım ve yaşıtlarım'dan daha olgun davranıyordum , yaşadığım ve öğrendiğim şeyler kolay değildi ve bunu kabullenmekte zorluk çekiyordum. Annemin neden öldürüldüğü dışında bana herşeyi anlatmışlardı ama annemi sorduğum her seferde bana " zamanı gelince öğreneceksin Alex daha çok küçüksün ve yaşanmış olayları daha sindirememişken bunuda öğrenmek sana çok ağır gelecek " diyorlardı. Sıkılmıştım, artık gerçek bi ailem olsun istiyordum beni sevecek bi aile . Tabi burada ki her çocuğun hayali sevgi dolu bir aile, benim ailem vardı ama yok oldu evet belkide suçu dahi olmadan canına katledilen bir anne , ve karısını öldüren bir psikopat baba . Babamla o olaydan beri asla görüşmedim ve bir gün çok düşündüm babamın karşısına geçip olan biteni öğrenecektim. Bunun için Josef'e babamla görüşmek istediğimi söyledim, o ise bana zor olacağını fakat elinden geleni yapmaya çalışacağını söyledi , buna gerçekten sevinmiştim çünkü babama annemi neden öldürdüğünü soracaktım, öğrenmem gerekiyordu ve öğrenecektim ! Babamdan nefret etmeye başlamıştım sadece " neden " diye sormak istiyordum " neden ailemizi yok ettin ! " diye bağırmak annemi gerçekten özlüyordum , onun eşsiz kokusunu ve her gece uyurken bana ninni söyleyişini, beraber yemek yapmayı, beni parka götürmesini herşeyi özlüyordum ve eski hayatımı geri istiyordum . Bu şekilde derin düşüncelere dalmışken kapıdan bi çift girdi çocuklar çiftin etrafında toplandılar büyük bir sevinçle " Maria ve Jack gelmiş yaşasın! " diye bağırıyorlardı hepsi ben ise kenara oturmuş sadece olan biteni izliyordum ve kenara çekilip oturdum bütün çocuklar sevinçle çiftin etrafında dolanarak sarılmaya ve getirilen oyuncakları almaya çalışıyorlardı. Oyuncak istemiyordum zaten yeterince burada oyuncak vardı öyle değilmi . Onlar sadece yeni oyuncak getiriyordu , eskiler kime yetmiyordu sanki ? Ben diğerleri gibi heyecanlı değildim , burda oturup bir çift gelip beni evlatlık alacak mı diye beklemek istemiyordum ! Ben eski ailemi istiyordum , yeni bir aileye ihtiyacım yoktu benim . 10 yaşında olmama rağmen bi hayli olgundum , pek çok şeyin farkında bi çocuktum, burada yapılan derslerde hep yüksek başarı gösterirdim, ağırbaşlı bir kızdım herşeye atılmazdım. Sanırım Maria ve Jack benim bu tepkisizliğimi görünce dikkatlerini çektim , ikiside yanıma güler yüzle yaklaştılar. 

Maria : "  Merhaba tatlım ☺ herkes oyuncak aldı sen neden almadın? "  Diye sordu
Ben :  "Burda yeterince oyuncak var bana yetiyorlar " Diyerek karşılık verdim
Jack : " Bence sende yeni bir oyuncağı hak ediyorsun ☺ ismin nedir senin "
Ben : " Alex , Alex Brink " dedim
Jack : ( elini uzatarak ) " Bizde Jack ve Maria Manson " dediklerinde yüzümde gülümseme oluşmuştu tatlı ve sevecen insanlardı ayrıca birbirlerine çok yakışan bir çifti
Maria hemen söze atılarak " Jack ben Alex'i çok sevdim ya sen ? " dedi yüzünde kocaman bir gülümseme vardı sanırım beni evlatlık alacaklardı . Fakat ben yeni bir anne baba istemiyordum ama belki bu çifte bi şans verebilirdim , belki olan herşeyi unutur yeni bir hayat kurardım kendime diye düşündüğüm sırada
Jack : " Bende çok sevdim , peki acaba o bizi sevmişmidir?  "
Ben : " Çok tatlı bir çiftsiniz "
Maria : " Peki ozaman bu tatlı çiftin kocaman bi aile kurma planına katılmak ister miydin " diye sorduklarında aslında kabul etmeyi düşünmüyordum ama dediğim gibi bu çifti sevmiştim ve bir şansı hak ediyorlardı. 
Ben : " Aslında istemiyorum derdim fakat sizi çok sevdim ve buraya gelen çiftlerden bir tek sizi sevdim sanırım yeni bi aile istiyorum " dediğimde ikiside kocaman gülerek bana sarıldıklarında tuhaf hissetmiştim uzun zamandır anneme yada babama sarılmıyordum ve hasret kaldığım bu hissi bana Jack ve Maria tekrar yaşatmışlardı , sanırım onları gerçekten sevmiştim

1 Hafta sonra....
Jack ve Maria 1 haftadır beni görmeye ve evlatlık almak için uğraşıyorlardı ve 1 hafta içinde gerçekten onları çok sevmiştim , bana gerçek anne ve babamı hatırlatıyolardı.  Bugün beni almaya geleceklerdi artık onlarla yaşayacaktım , mutluydum . Beni son ziyaretlerinde bana özel bir oda döşediklerini söylediler gerçekten çok sevinmiştim bana özel bir oda düşünsenize herşey bana özel burada böyle değildi evet belki biraz bencillik yapar gibi konuşsamda yerimde olsanız bana hak verirdiniz . Maria ve Jack'i bekliyordum , beklerken resim çiziyordum bu Josef içindi, gidecektim ve üzüldüğünü düşündüğüm için ona beni hatırlatan bir resim yapmak istiyordum . Resimde Josef ve ben mutluyduk çimenlerin üzerinde piknik yapıyorduk. Resim bittiğinde Josef'e götürdüm ve gerçekten çok sevindi
Josef :  " Bunu ömür boyu saklayacağım Alex çok güzel olmuş " diyerek alnımdan öptü. 

Birkaç saat sonra ....

Valizimi toplarken Josef bana yardım ediyordu , artık bu yetimhanede yaşamayacaktım aslında seviniyordum burada hiç arkadaşım yoktu hep yalnızdım ben ve şimdi belkide tekrardan bi ailem olacaktı ve geçmişimin açtığı bu yaraları onlar kapatacak diye düşünüyordum ki
Josef : " Alex seni gerçekten çok seviyorum bu yetimhanede seni kendi öz kızım gibi sevdim ( gerçekten bana burda çok fazla sevgi gösterip benim iyiliğim için herşeyi yapmıştı )  ve buradaki  en olgun , en ağırbaşlı kız sensin ve henüz yaşın gerçekten küçük fakat yaşının gerektirdiğinden fazla olgun davranıyorsun büyüdüğündede çok güzel , saygılı ve ağırbaşlı bi kız olacaksın inanıyorum buna belki şuanda diceklerimi yıllar sonra hatırlarsın belkide unutursun fakat ben bunu söylemek istiyorum çünkü seni her gördüğümde sana bunları anlatamıyor olmam içimi kemiriyor anlatsam bile anlayamazsın farklı şeyler düşünürsün belkide bu yüzden çantada bu zarfı koyuyorum bunu asla kaybetme ailen ile ilgili tüm gerçeği öğrenmek istediğin zaman bu zarf sana yardım edecek ama sakın ha şimdi açma bu zarfı 18 yaşına bastığın zaman aç bana söz ver Alex ? "
Josef'in bu sözleri beni gerçekten etkilemişti başımı sallayarak onayladım ve alnımdan öperek elini uzattı " Valizin hazır haydi bakalım Maria ve Jack seni bekliyordur " dedi , elini tutarak çıkış kapısına doğru yol alırken yetimhanedeki tüm odalarda ki çocuklarla vedalaştım arkadaşım değillerdi belkide fakat bazıları yıllardır benimle buradaydılar en azından bir vedayı hak ediyorlardı.  Tüm odaları gezdikten ve herkesle vedalaşmamın ardından merdivenlerden inerken burada yaşadığım tüm anılar gözümün önüne geldi yürüdüm yürüdüm ve yürüdüm sonunda çıkış kapısına gelmiştik karşıda Maria ve Jack güler yüzle kırmızı  mini cooper'ın önünde beni bekliyorlardı. Josef bana gülerek baktı ve boyuma gelecek şekilde eğildi " Nezaman istersen gelebilirsin beni unutma sakın seni çok seviyorum " diyerek gitmemi söyledi valizimi alıp merdivenlerden inerken durup tekrar arkamda kalan yetimhaneye ve giriş kapısının önünde duran Josef'e sanırım gidiyorum diye gerçekten üzülüyordu . Ben mi ? Ben gideceğime , buradan kurtulduğuma seviniyordum fakat Josef'i bırakacağım içinde üzülüyordum fakat onu vakit bulduğum her zaman ziyaret edecektim . Josef'e el sallayarak ona öpücük göndererek " Seni seviyorum Josef ziyaretine geleceğim " diye bağırdım ve tekrar yoluma devam ettim merdivenler bittiğinde Jack ve Maria'nın yanına gittim valizimi arabaya koydular ve hepimiz arabaya bindik artık üvey bile olsa bana belkide öz anne baba sevgisini verecek bir ailem vardı öz ailemi özlesemde Maria ve Jack'ın üzerimde sanki öz ailem gibi bıraktıkları hissi seviyordum onları seviyordum onlar benim yeni ailem ve yeni umudum olacaklardı

2. BÖLÜM GEÇ GELDİ FARKINDAYIM ZATEN KİTABIM ÇOK YENİ VE BENDE AÇIKÇASI ACEMİYİM FAKAT KİTABIMI YAZMAYA DEVAM ETTİKÇE GELİSTİRCEĞİME İNANIYORUM UMARIM BEĞENEREK OKURSUNUZ EĞER ÖNERİLERİNİZİ VE GÖRÜŞLERİNİZİ DM ATARAK BELİRTEBİLİRSİNİZ :)