Fire eyes

H2.

Ik opende mijn ogen. Een felle lichtflits die mijn ogen deed verblindden. Het licht verdween en ik merkte dat ik op iets hards lag. Snel keek ik onder mij, het was een stoep. De stenen voelde ijskoud aan. Voor mij lag een straat, deze was echter niet zo goed verlicht, en als er een straatlantaarn stond gaf hij maar weinig licht. Was dit hoe de dood eruit zag?

Ik stond op en veegde mijn broek af. Mijn blauwe spijkerbroek die ik vanmorgen droeg zat nu vol met gaten. Ik keek nog eens goed en zocht het einde van deze straat. Een glinsterde auto raasde voorbij en ik wist dat ik daar misschien iemand kon vinden die mij de weg kon wijzen.

Ik rende zo hard als ik kon er heen ook al wist ik dat ik een slechte conditie had. Hijgend keek ik rond. Poefff! Nog een straat? Ik rende weer verder naar het einde van de volgende straat. Wat moest ik nu doen? want deze straat eindigde weer op een andere, dit was een doolhof vol met straten. Ik plofte neer op het harde beton van de stoep. 'Jane!' Ik schrok van de stem uit het niks.

'Jane.' Nog een keer, wat moest dit voorstellen? 'Hallo, is daar iemand?' Ik keek geschrokken om mij heen.

'Jane.' Wat was dit! Er is totaal niemand, hoe kan ik nou stemmen horen. 'Is dit een grap? Hoe kan dit, ik ben dood verklaard!'

Nee Jane dat ben je niet.' Hoe kon dat. Wie ben jij? 'Ik ben Kayla.' Hoe kan dat, dit is mijn lichaam. 'Nee dat is het niet. Jij bent doodgegaan. Jij bent niet meer jij, je bent nu anders en je hebt een gave.' Nee wat is er dan gebeurd, weet jij het toevallig? 'Welkom bij de familie highpowers.' Wat is dat dan voor familie. 'Elk van de familie heeft een bijzondere gave.

Zoals zielen beïnvloeden, onzichtbaar zijn of soms kun je gewoon niks, maar dat komt bijna nooit voor. Maar waarom doe je gewoon niet je ogen open. Dan kun je mij ook zien. Doe het.' Ik opende mijn ogen zoals Kayla dat zei.