Fire eyes

H9.

Ik deed mijn ogen open.

En besefte dat ik in een groot weiland op de grond lag. Om me heen was alleen maar weiland.

Ik stond op. Ik had een spierwitte jurk aan, die tot mijn enkels hing.

Ik liep een stukje rond.

'Mijn kind.'

Ik draaide me om.

Een vrouw de zelfde jurk als mij, alleen dan wat langer droeg.

Glimlachte naar me.

'Mijn dochter, Jane Vhimpirtes. Dochter van Godin Saffiera,.. Saffiera Vhimpirtes.

De krachtige godin, de sterke godin die vroeger het Weerwolven volk heeft verslagen, en haar opvolger die het zelfde zal meemaken.'

'Beeldschoon! netzo als haar moeder, ogen die fonkelen, als vuur.'

Ik keek in haar ogen. En zag inplaats van vuur, water... water zo open en eerlijk.

Dat gevoel gaf ze mij.

'U heb ogen die fonkelen als water, en die alles verwijderd van de aarde en openheid geeft en eerlijkheid.'

'Nee, dochter. Ze zijn het teken van kracht en de ijzersterke overwinnings kracht. Jij mijn dochter, kan de legende waarmaken.

Jij kan de weerwolven verslaan, netzo wat ik ooit heb gedaan.'

'Maar moeder, ik kan het niet, ik kan nog geen eens iets.'

Ze schudde haar hoofd.

'Je bent niet niks, jij bent mijn dochter. En die heeft een magische kracht die iedereen kan verslaan. Je moet het doen, kom op meissie. Ik ben bij je.'

'Maar ik weet geen eens wat mijn kracht is, hoe moet ik ze dan verslaan?'

'Sssssttt, minder denken, meer doen.'

Ze liep mijn richting op, en stak haar hand naar voren.

Ze legde hem op mijn hoofd.

En begon een een of andere melodie te neuriën.

Ik voelde mijn hoofd heel licht worden, en ik straalde hitte af.

'Wees sterk en denk aan mij.'

Ze zoende me op me hoofd.

Ik viel slap neer op de grond.

En dwaalde weer naar het werkelijke

Leven.