Fire eyes

H8.

Ik voelde me door de grond zakken, niet op een slechte manier maar door een onbekende oorzaak.

'Waarom hebben mijn ouders dit mij nooit verteld?'

'Omdat ze bang waren dat jij dan opzoek ging naar je echte moeder, en dat je niet meer van ze zou houden.'

Ik probeerde mijn tranen weg te vegen.

'Je bent bijzonder. Jij bent magisch!' Avril lachte.

'Maar wat gaan we nu dan doen met die oorlog?'

Ik had het idee dat ik de vraag op het verkeerde moment vroeg, maardat viel mee.

'Nou ja, we moeten ons erop gaan voorbereiden. We moeten gaan trainen ofzo.' Zei Lenn.

'Nee, niet trainen, jullie gaan gewoon nog naar school en wij zorgen dat alles klaar staat, zoals wapens, messen enzovoort.'

Ik keek boos. 'hallo! waarom wapens. waarom zo'n kut oorlog. Misschien wil ik wel helemaal niet meedoen. Ik kan al niet tegen horror en bloed laat staan een oorlog!'

Ik wist dat mijn ogen weer vuur gloeide. Maar dat kon me geen donder schelen. Ik wil die klote oprlog niet!

'Maar schat het is helemaal niet erg, denk eranders overna. We zijn niks zonder jou.' Kayla lachte als een boer met kiespijn.

'Misschien!' ik stampvoette naar me kamer.

De tranen liepen over mijn wangen.

Ik kan er gewoon niet tegen al dat moorden enzo. waarom moeten er altijd mensen doodgaan.

Ik sprong op mijn bed en trok het laken over mijn hoofd heen.

Na een tijdje was ik tot rust gekomen.

Ik kroop onder de dekens vandaan.

En had zin om even me ogen dicht te doen en weg te vallen naar een andere dimensie.

Ik sloot mijn ogen probeerde nergens aan te denken, en viel langzaam in ern diepe slaap.