6 Şizofren Genç

Keremin Gizi

SÜMEYRA

Okulda ailelerimiz ile para göz müdür en az bir saat konuştu. Ailelerimiz parayla müdürü ikna etmeyi başardı. Okuldan atılmadık. Fakat ailelerimizden çok fena azar işittik. Sonra hepimiz birlikte her zaman ki sokağa gittik o ara sokakta kimseler olmazdı. O sokağın duvarlarındaki yazılar bize aitti. Sokaklar bizim özgürlük alanımızdı. Böyle gecelerde o sokakta olurduk kafa dağıtırdık. Konuşmaya başladık.
Deniz Utku : Ya benim için fazla sorun olmadı zaten sürekli kavga ettiğim için alıştılar. Ama okuldan atılacağız diye korkmadım değil.

İlknur : Hangimiz korkmadık oğlum. Benim elim ayağım titredi resmen.

İlknurun bu söylediği üzerine hepimiz güldük. İlknurla benim bu okuldaki ilk suçumuzdu. Ama onu da atlatmıştık. İlk ve son olarak kalacaktı. Derken o günü atlattık.
Ertesi gün okulda oldukça sakindik.

İLKNUR

Sonunda cuma günü gelip çatmıştı her zaman ki yerimizde okula gitmek için bekliyorduk. Kerem bir türlü gelmemişti. Denizin telefonu çalmaya başladı. Arayan Kerem'di. Kerem bugün okula geçmeyecekmiş ve bize sebebini söylememişti. Normalde herşeyde birbirimize haber ederdik fakat Kerem'in sebep söylememesine hepimiz şaşırmıştık. Okula doğru yürümeye başladık. Kantine indik yine bizim aç kankalarımız doymak bilmeyen Pınar ve Selin yemek saatini bekleyemeyip karınlarını doyurdular. Aşırı yemek yemesine rağmen kilo almayan bu iki kıza gerçekten şaşırıyorum. Ben normal seviyede yerdim biz bu ikisine açlar diyoduk. Yemek yeme faslı sessiz geçmişti çünkü hepimiz Kerem'in neden gelmediğini düşünüyorduk. Sessizliği bozan Deniz Utku oldu.
- Şuan hepimiz aynı şeyi düşünüyoruz Kerem hakkında o zaman arayalım Kerem'i soralım ne dersiniz?
- Ben işe yarayacağına inanmıyorum. Şuan ne oldu bilmiyoruz ve Kerem söylemiyor yani söylemek isterse söylerdi zaten.
Diye araya girdi Selin. Bunun üstüne Pınar
- Anlatmak istemese bile aramamız lazım. Çünkü ilk defa bizden bişey saklıyor ve aramazsak onu önemsemediğimizi düşünebilir.
Pınar'ı onaylayıp aradık.

KEREM

Telefonum çalmaya başladı arayan Deniz Utku. Ama açmadım açamazdım. Şuan sesim hazır değildi ağlamıştım. Erkeklerde ağlar ben ağladım. Okula gitmedim çünkü hastaneye gittim test sonuçlarını almak için. Tahminlerim de yanılmamıştım. Düşüncelere dalarken telefonum çalmaya devam ediyordu. Bir Deniz bir pınar bir İlknur arayıp duruyordu. Açmayınca mesaj attılar. Ne olduğunu soruyorlardı. Cevap vermedim. Sonra zil çaldı bizimkiler gelmiş kapıyı açmadım. Hizmetciye evde olmadığımı ve telefonumun evde kaldığını söylemesini istedim. O söyleyince gittiler bende odama girip uyumaya çalıştım. Uyuyamadım. Hem kemoterapi hem psikiyatri bu bünye nasıl kaldıracaktı aklım almıyor. Ve en zoru bunu bizimkilere nasıl söyleyecektim? Biliyordum onlar hep yanımda olacaktı. Ama ben ya onları kendimden uzaklaştırısam o zaman ne olacaktı?