SİYAH MENEKŞE

EKSİK YARIM

Multimedya da Beril

Yazım yanlışlarım varsa affola.
İyi veya kötü yorumlarınızı bekliyorum :))

*************

Gözlerimi açtığımda kabus olması için dua ediyordum. Yavaşca gözlerimi araladım , gördügüm Elvis , doktor ve hastane odasında olmamdı.

Kollarımda serum ve kablolar vardı. Kafamı vurmuşum , çok ağrıyordu.

***

Annemi düşündüğümde aklıma gelen ilk soru neden hastalığı tekrarlanmıştı ?

Aklıma gelen tek bir olasılık vardı ve ben bu olasılığı sürekli düşünüyordum. O şerefsizim bunu yapma ihtimali bile kötüydü annemi arayıp tek bir laf etmesi bile onu bu hale getirebilirdi.

Herkes odadan çıktığında kolumdaki serumları kabloları çıkarttım ve odada ki koltukta duran kıyafetlerimi giydim.

Dışarı çıktığım da Elvis ' e mesaj attım.

》kime : Elvis
Beni merak etme , ben iyiyim aklıma takılan olasılığı nötrlemeye gidiyorum. Lütfen peşimden gelme .

Elvis ' e mesajımı attıktan sonra telefonumu kapattım ve yoldan geçen ilk taksiyi durdurdum.

***

Cebimde kalan son parayı taksiciye vardikten sonra. "Lütfen sen yapmamış ol , eğer sen yaptıysan olacaklardan ben sorumlu değilim ."

Yol boyu aklımda dönüp duran cümleydi bu . Binaya uzun uzun baktıktan sonra içeriye girdim .

Kapıyı kıracakmışçasına tıkladım. Gözlerim kan çanağı olmuştu ağlamaktan . Kapıyı sonunda açtığında tek bir kelime etmeden içeri girdim.
Konuşmaya başladım.

"Sen annemle mi konuştun ?!"

Bağırdığımın farkındaydım ama fazla bağırmamdan rahatsız olduğu belliydi. Bana sakin bir şekilde cevap verdi.
"Ben onun kalbini kıracak bir şey demedim , sadece seni ayda 1 değilde hafta da 1 görmek istediğimi belirttim."

  " İyi bok yedin ! Gerizekalı annem şuan nasıl biliyor musun ? "

"İlk önce benle düzgün konuş , şimdi bana ne olduğunu söyle "

Dedi bağırarak

"Annem kanserdi ama hastalığı gerilemişti yok gibiydi uzun bir süre böyle bir şey olmamıştı ancak şimdi doktor annemin öleceğini söylüyor !!! "

Dedim ve duvara yaslanarak kendimi aşağıya bıraktım yere oturduğumda çoktan ağlıyordum ağlamam hiddetliştiğinde hıçkırarak ağlamaya başladım.

Yanıma oturarak beni teselli etmeye çalıstı  .

"Ben böyle bir şey olduğunu bilmiyordum , gerçekten ."

" annemin son günlerinin çok mutlu olması gerektiğini söyledi. "

"Tamam" dedi başını yukarı ve aşağı sallayarak.

Bana sarılmaya çalıştığında ellerini üzerimden çektim ve koşarak kapıya doğru yöneldim. Kapıdan çıkarken arkamdan geldiğini görebiliyordum yürümeyi bırakıp adımlarımı hızlandırdım artık yürümüyor , koşuyordum. Bana kötü bir şey yaptığından değil sadece istemiyorum onu üzgünüm diye hayatımda nefret ettiğim bir adamın bana sarılmasına izin veremezdim. Binadan çıkarak hastaneye doğru ilerledim. Cebimde para yoktu zaten koşuyordum , çok uzak olmadığını biliyordum.
Koşuyor ve ağlıyordum sikeyim böyle işi yapabildiğim tek şeydi ağlamak elimden bir bok gelmiyordu.