NERDY turns to PRINCESS?

Chapter 6 | My Caring Bespren |

Nagising akong nakayakap sakin si denisse na tulog na tulog parin. tinignan ko yung oras at 6am na. unti-unti kong tinanggal yung kamay nya na nakayakap sakin at pumasok na ko sa CR tapos naligo na.

(.....)

paglabas ko naman ng CR wala na dun si denisse, cguro bumaba na yun. may pasok nga din pala yun ngayon. makapag bihis na nga.

(....)

Tapos nakong magbihis at mag ayos ng sarili. bumaba nako at nakita ko naman cla mom at bunso na kumakain na.

"oh sam anak! halika na dito, sabayan muna kami ng kapatid mo dito kumain." pumunta naman ako at sumandok na ng kanin at ulam tas kumain naren ako

"ate! hindi na po ba masakit ang ipin mo?" tanung sakin ni denisse ng naka ngiti pa.

"Hindi na denisse, pinagaling muna eh!" hindi na sumagot si denisse dahil nakita na sa t.v ang favorite nya si Spongebob. ayun busy na sya kakapanood.

*Beeep Beeep*

naku ayan na ang bes ko. oo nga pala susunduin ako nun. "mom, una napo ako, nandyan na si bes eh. ingat po kayo! denisse! aalis na si ate." humalik muna ko sakanila saka lumabas ng gate.

"hoy bruha! musta naman ang pag uwi mo mag isa kahapon?" naalala ko nanaman yung nangyare kahapon. sasabihin ko ba sakanya?

"Ayos naman" matamlay na sabi ko tas pumasok nako sa loob ng sasakyan nya.

"eh bakit ganyan ang mukha mo? nagtatampo ka ba bes? wui sorii na" pangungulit nito with matching sundot sa tagiliran ko. may driver kasi sya kaya nagagawa nya tong ganitong pangungulit saken.

"Hindi, ayos lang ako." pinilit ko nalang ngumiti para hindi na sya magtanung pa.

"nakakapanibago ka ngaun bes ah? may pro---." napahinto sya sa sasabihin nya tas biglang hinawakan yung braso ko "napano to? bakit may mga pasa ka?" alalang alalang tanung ni bes.

"wala yan bes" tas hinatak ko yung braso ko "napaaway lang ako kahapon" wala parin akong reaction. ewan ko ba parang wala ako sa mood makipag usap ngayon.

"Cno may gawa nyan sayo? Bes sabihin mo. gagantihan natin. tignan mo oh, andami mong pasa, grabe yon cno ba sya?" tinuturo nya pa yung mga pasa sa braso ko. buti si mom hindi nahalata to. anung oras narin kasi ako nakadating nun eh.

"Hindi ko sya kilala" sabay yuko ko. gustong gusto kong sabihing si Danica, kaya lang natatakot akong balikan nila uli ako at lalong lalo na ang ma patalsik sa school na to. alam kong mas kakampihan ng principal namin si Danica, kinakabahan ako baka pag nagsalita ako, baliktarin naman nila danica yung mga nangyare at ako ang mapasama.

"Whaaat? hindi pwede yon. sorii talaga bes, aish dapat kasi hindi kita hinayaang umuwi mag isa. argg." niyakap nya ko kaya napahagulgol nanaman ako.

"No, i'm ok. wala kang kasalanan. may emergency na nangyare kaya mo ngawa yun." ngumiti nalang ulit ako tapos pinunasan na ung luha sa mata ko pati narin sa mata nya.

"How about tita? anung sabi nya dito?" tapos hinatak ulit nya yung braso ko tas pinindot pindot yung mga pasa ko sabay sabing "Masakit ba?" napa angat naman ako kasi masakit.

"ouch, hindi napansin ni mom kagabi eh. buti nga yun eh, atleast hindi na sya nag alala pa." bumaba na kami kasi nandto na kami sa tapat ng school namin. "kalimutan muna lang to. pasa lang to bes, ^____^ ang mahalaga ligtas ako." naglakad na kami ni bes papuntang room namin.

"Hays. basta simula ngayon hindi na kita hahayaang mag isa, lagi muna kong kasama." bigla nyang hinawakan ang kamay ko tapos pumasok na kami sa classroom.

"Thank You!" tapos nagpunta nako sa upuan ko at sinubsob ko nalang ang mukha ko sa desk ko. sumunod naman si bes at hinaplos haplos naman nya yung buhok ko.

(....)

lunch na namin. pumunta na kami ni bes sa canteen. pero may naka bunggo sakin.

*Boogskk*

"sorii miss." pag tayo ko, parang familiar yung mukha nya. nagkita na ba kami neto?

"Ah ayos lang" napahawak ako sa bewang ko pero minu mukhaan ko parin sya.

"Waiit? ikaw?" sabi nung lalaking nka bangga saken

"Huh? kilala mo ba sya bes?" tanung ng bes ko tpos hinihila nako papuntang canteen pero humarang yung lalaki sa harap namin.

"Waiit lang. dba ikaw yung babaeng nahimatay kahapon? yung dinala ko sa ospital?" tinuturo nya pa ko. habang nagtatakang tumingin naman sakin si bes.

"Timothy?" tapos napangiti ako bigla, i don't know why? tss cguro masaya lang ako dahil nagkita ulit kami at pareho pala kami ng school netong gwapong to. ^____^

"Yes! Exactly! :D akala ko hindi muna ko tanda eh." bigla naman syang tumabi sakin at tinanong kung anung name ko "Ah oo nga pla nakalimutan kong itanong yung name mo?" tapos ngumiti sya grabe super gwapo, walang wala si mathew.

"Samantha^___^" nagulat naman ako ng bigla akong hatakin ni bes papuntang canteen.

"grabe bes, todo ngiti ka ata nung nakita mo yun ah? ayun ba yung pinalit mo kay mathew? lume level up ang taste mo ha!"pang a asar saken ni bes.

"Suuus, natuwa lang ako dahil nagkita ulit kami, utang ko kaya buhay ko dun. sya yung nagdala sakin sa ospital nung nawalan ako ng malay" umupo na kami dun sa pwesto namin sa gilid

"wait. ako na bibili. anu bang gusto mo?" tanung nya

"Ice Tea tapos spaghetti. ^___^" sagot ko ng todo ngiti, ewan naging maganda bigla yung mood ko ngayon.

"Ok ok. grabe ka naman maka ngiti eh. wagas na wagas maiwan na nga muna kita dyan" pumila na sya. super dami pa naman ng naka pila ngayon.

nagulat naman ako ng biglang may nagtakip ng kamay sa mukha ko. "Bes, wag ka ngang ganyan" pero nakatakip parin ung kamay nya sa mata ko. "Bes! hindi na nakakatuwa ah." tapos unti unti nyang tinanggal ang kamay nya. nagulat naman ako dahil "Mathew?" huh? namamalik mata lang ata ako. bakit naman nya gagawin yun sakin eh ang pagkaka alam ko galit to sakin dahil assumera daw ako.

"yupp. gusto ko sanang bumawi sayo eh. sorii dun sa nasabi ko ha! Friends?" inilahad nya pa yung kamay nya sakin. anung gagawin ko? na te tense ako pero sa bandang huli inabot ko parin ang kamay ko.

"So friends na tayo ha? ^___^" nakakapanibago ata sya? sya ba talaga yan?

"uhm excuse me?" bigla namang sumingit si bes "anung nakain mo at lumapit ka sa bes ko? at tama ba ang narinig ko? Friends? anu nanamang palabas m?" galit na galit na sabi ni bes tapos hinila nya nanaman ako papuntang classroom at dun nalang kami kumain.

"Anu ba bes, wag ka masyadong magtiwala! baka mamaya may plano nanaman sila para sayo. mag ingat ka naman bes!" hindi ko alam kung anu ang susundin ko ngayon. ung kalahati ng isip ko sinasabing tama si bes, ung kalahati nmamm sinasabing mali si bes. arggg.

"naguguluhan ako bes, parang sincere naman si mathew sa pag hingi nya ng tawad. saka wala namang masama sa sinabi nya?" hindi ko alam kung bakit ko pinagtatanggol ung lalaking yun sa bes ko.

"Hays. basta mag i ingat ka bes. hindi mo masasabi ngayon yan. maybe may pina plano nanaman si danica. hindi mo alam kung anung kayang gawin ng bruhildang yun." tumayo sya tapos lumabas ng room. magsi CR lang daw sya saglit.