Dear Mister Paasa

Chapter 4

[UNEDITED]

She was cut off from her self-scolding (if there such word that exists) when her phone rang...

+639--------- calling...

Answer or decline? Fudge life. Argh! Bakit dadalawa lang talaga ang options ng bawat desisyon sa mundo?

Kung sasagutin niya ang tawag na iyon, masasayang lang ang oras niya. Kung hindi naman niya sasagutin iyon, ganoon pa rin naman masasayang lang rin ang oras niya sa pagtunganga pero madami siyang pwedeng gawin.

The call went off. Hay, mabuti na lang.

+639--------- calling...

Kung sasagutin niya ito, wala naman sigurong masamang mangyayari. Tiyaka okay na rin naman to para hindi na mapudpod ang mga daliri niya sa katatype.

She pressed the answer button pero hindi niya muna nilagay sa tainga niya ang cellphone niya. Leche naman kasi talaga. Ngayon lang siya sasagot ng tawag na galing sa isang estranghero.

'Para kang tanga, Emanuelle. Sinagot mo pa kung hindi mo naman maririnig. Gaga ka ba? Hindi ka naman siguro marerape sa cellphone eh. Muntanga lang, te?' She thought.

She brought her phone near her ear...

Her heart skips a beat when she finally heard his voice.

Jackson: Hi... Babe...

Dug dug dug dug...

Ah! Pakyu ka heart. Wala namang ganyanan oh.

Jackson: Baby, are you still there?

Tangina! Bakit ba kasi ang gwapo pati ng boses niya? Pota talaga. Nakaka-pipi ang boses niya. Paano pa kaya kung sa personal na? Yung in flesh na talaga? Anak ng kalabaw!

Emanuelle: Ah... Y-yes. Hi!

Jackson: Akala ko, hindi mo na ako sasagutin eh. Hahahaha!

Why, why, why? Nakakaluha na ewan. Gusto niya nang magsisigaw. Ang landi talaga ng bruha. For the record, ang hot talaga ng tawa kasi ni guy eh.

Emanuelle: H-hehe. H-hindi. Ano... Yung... Ano ba? Leche. Sh-- my gosh!

Jackson: Chill, babe. I'm not gonna eat you po. Hahaha! Relax lang.

Emanuelle: Sino bang nagsasabing naano ako sa iyo? Kapal. Che!

Here comes her defense mechanism. Kapag talaga nagtataray siya, nawawala lahat ng kaba niya sa buhay. Parang binibigyan siya ng lakas ng loob ng pagtataray.

Jackson: Akala ko sa mga messages mo lang ikaw nagtataray at nagmumura pati rin pala kapag kausap ka na talaga. Hahahaha!

Pisti! Bakit ba ang hilig ng lalaking tong tumawa? Kinikilig na pati ang kaluluwa niya.

Emanuelle: Turn off na? Haha. Sabi ko kasi sa iyo eh. I'm not one of those sweet-talking girls.

Jackson: Iyon na nga ang ipinagkaiba mo sa kanila eh. I mean you stand out because you're different. Nakaka-amaze nga na ganiyan kagandang babae, hindi damsel in distress. Isa kang dakilang badass! Cool! Ikaw iyong tipo ng babae na ikaw pa ang nagtatanggol.

Emanuelle: Che! Binobola mo na naman utak ko. Huwag ako, kuya. Iyon na nga, badass ako kaya puwedeng-puwede kitang upakan kapag inano mo ako.