Hayat Üzerine Denemeler

Bazen Gümüşler Dolar Gözlerine

Büyük örtü gerilmiş,her şey hazır,ben de hazırım.Alırım elime kağıdımı kalemimi,bazen klavyenin başına otururum,yazarım.En derinden yazarım herşeyi.Yazmak bazen ne kadar zor gelse de,yazarım.Yazarken öyle güzel hayaller kurulur ki aslında,o süre içinde sanki herşey öyledir.İdeal toplum ve düzen vardır,asgari ücret 2000 liradır belki,ve o vardır yanında.Bir gülmek gelir o zaman,gitmez.En son noktayı koyana kadar öyledir.Noktayı koyarım,tarihi atarım sonuna,bir imza ve biter.O hayal de yitip gider.Sonra bir sigara eşlik eder belki yalnızlığıma,belki gümüşler dolar gözlerime yine,tekrarlarcasına.

Bazen geceler geçmek bilmez,bilir misiniz? Ve ben yine burada,deli gibi yazarım,sanki yazmasam ölecekmişim gibi.Belki bu dipsiz bir yalnızlıkla kısa süreli bir kurtuluş gibi.Herkes ister uzaklaşmak herşeyden.Kim istemedi ki yaşamayayım bugünü,bir an olsun bile düşünmediniz mi bunu? Herkes yaşar herşeyi derim hep.Sadece zamanı değildir belki.Belki hep mutlu olacağını sanırsın,belki hep yalnız,belki hep kitaplarda kovalayacaksın aşkını,belki de rüyalarında ve bilmediğin nice engin diyarlarda kolgezecek bir başınalığın...

Nefes alırsın derinden ve gümüşler bir kez daha dolar gözlerine.Belki sonbahardır,belki kış;belki gecedir,belki de sabah hiç olmamıştır sana.Hep gümüşler eşlik eder hayatına,kaçmak istersin onlardan,kaçamazsın.Parçan gibilerdir artık.İçten içe kemirir seni ve parçalanırsın sonunda.Dizlerinin üstündesindir belki bundan sonra,ama bilirsin kalkmak zorundasındır.Hayat adil mi sizce? kesinlikle hayır,değil mi? Her şey çıkar karşına,belki mutluluğunu kez bulduğunu sanırsın ve bir umut kaplar yüreğini.Öyle bir umuttur ki o,gecenin içinde,köhne bir evde sığınan çocuk mutluluğuyla, gelir yerleşiverir kalbinin tam ortasına.Ya ev yıkılmaya başlarsa? Çıkar gider... Ve yine yitmeye başlar her şey.Sende bitmez belki,öyle değil mi? Umut yerini neye bırakır,aşktan başka birşey olmasa gerek.Gecenin içinde bu kez gümüşlerle yalnız başınasındır.

Bir şarkı çalar radyodan,yine yazmaya başlarım.Yine aynı şeyler,aynı sevinçler,aynı hüzünler ve o anda gümüşler geliverir geri.Alır ve bilmediğim engin diyarlara uçuruverir,ama bilirim ki o diyarlar da yalnız,engin ama üzgün,yeşil ama solgun.Neden renklenmesin ki o diyarlar? Bir renk gelsin,kalsın,hayat versin,hoşgelsin.