Hayat Üzerine Denemeler

Ve Beklersin

Kara bulutlar geliyorlar ve güneşi yavaş yavaş kaplamaya  başlıyorlar. Zaten ay görünmüyor... Karanlık iyice işledi içime. Ve yine yazıyorum. Belki bulunur bir yol, bilinmez. Ama yok ki. Ne zaman hayal kursam olmuyor, umsam kaçıp gidiyor...

Geceleri uyuyamıyorsunuz, o kadar belli ki gözlerinizden. Belli bir beklediğiniz var. Ama söyleyeyim size, gelmeyecek. Düşünü ne zaman geldi ? Ne zaman istediniz de hayatınıza bayram gibi hoş geldi ? Ne zaman ilkbahar gibi yemyeşil, kış gibi bembeyaz, tertemiz geldi? Hiç değil mi? Ha evet geliyor değil mi aslında, her gece başınızı yastığa koymanızla. Belki bir şarkının en can alıcı yerinde. Ama yalnız gelmiyor ki hiç, ne zaman gelse bir ağlamak da geliyor onunla. Sabah uyanmışsınız, hiçbir şey yok; tabi eğer uyuyabildiyseniz. 

Hayallerinizde sevmeye başlıyorsunuz daha sonrasında. Zaten öyle başlamamış mıydı? Bir hayalle... Demiş ya Cemal Bey, " Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya..." aynı o hesap işte. Rüyamda göreyim diye dua edersiniz. Mecbursunuzdur görmeye. özlemişsinizdir çünkü, değil mi? Bir kaç gün önce onu bir sıra arkanızda görmenize rağmen. Kelimeler gelmiş ağzınıza, yutmuşsunuzdur. Oysa öyle sözler gelmiştir ki, söylesem kırılır mı diye düşünmüşsünüzdür hatta. Ama daha sonra alıp elinize kalemi kağıdı yine yazmaya başlamışsınızdır. Ne kadar tuhaf değil mi? 

Aşık olmuşsunuzdur, öyle böyle değil ama. Gerçekten olmuşsunuzdur. Elleriniz titrer yazarken ve ayakta durmakta bile zorlanırsınız görünce, konuşmak ne demek... Oysa o kadar yakındır ki, sanki uzansan yakalayacaksın. Ama duman demiştim size, işte duman gibi. Var işte orada, duruyor. Gitsene yanına konuşsana, bağırıp çağır sevdiğini söyle. Niye yapmıyorsunuz? Oysa hayat o kadar kısa ki. Bir kelime daha yazıp yazamayacağımız bile belli değilken ne bu beklemek? Beklemeyin azizim, beklemeyin. 

Çok üzüleceksiniz evet. Karamsarım biraz, affedin. Bunlar sadece gerçekler. Daha sonra umutlanmamaya hayal kurmamaya yemin edeceksiniz. Hemen sonra yanımda olsa keşke diyeceksiniz yine. Ama yanınızdayken ne yaptınız, sadece bir bakışma ve o kadar. Ne oldu hani, hani burada olsaydı ? Ne oldu? Ama sevdik her şeye rağmen değil mi? Bir hayalde de olsa sevdik. Neden böyle gitti ki? Neden bu kadar çabuk? Öyle gerekiyordu çünkü. Ve nitekim öyle oldu. Yine çorak topraklara döndü kalplerimiz. Sulanıyordu umutla, şimdi yok oldu. Sadece kuru bir et parçası, çatlamış, yaralı, kanamış...

Hayal kurun, vazgeçmeyin ve sevin. Hiç usanmadan sevin eğer gücünüz varsa da bekleyin. Gelmeyecek bunu bilin ve bekleyin. Çünkü sevdiniz gerçekten. Bu suç değil biliyorsunuz. Beklemek zor da olsa yapabilirseniz bekleyin. Bakarsınız geliverir. Umun, hayal edin, asla vazgeçmeyin.