Hayat Üzerine Denemeler

Büyük Örtü

Yine bir gece,yine bir karmaşa,yine bir bekleyiş belki... Bazen insan düşünmemek ister değil mi,sanki düşünmeyip sadece "yaşasak"... Ve bu zordur tabii.Su içmek gibidir aslında;içmeden durabilir misiniz?Düşünmeden de...Ama düşünmek zarar verir sanki insana,ne dersiniz? Ben severim düşünmeyi.Bazen üzülürüm tabii.Bazen de umutsuzca sevinirim.Hayal kurmak peki?Bazıları rahat bir yaşam hayali kurar,bazıları çok para ister,bazıları her zaman daha fazlasını... Ben ne isterim biliyor musunuz? Yazmak isterim sadece.Günlerce yazayım mesela.Çok mutlu olurum yazarken.Hep düşümdekileri yazarım aslında. Bir yaprak düşer sonbaharın sihriyle yere,süzülür kucağına,sanki sana zarar vermek istemezmiş gibi konuverir ayağının ucuna.Ya da bir hayal gelir,öyle güzel gelir ki sanki gece olmuş,ve ben yine yazıyorum.

Bazen yağmurlar yağar,öyle kuvvetlidir ki,ne eve kaçabilirim ne bir çatı altına.Kaçarsın aslında sonunda ondan ama kaçarken de ıslatır seni.Sonunda kurtulursun o yağmurdan, bu kez de üşümeye başlarsın.Çünkü ıslanmışsındır bir kere. İşte bunların hepsi gece olur.O büyük örtü bir çekilir herşeyin üstüne,unutulmaması gerek şeyler tam yitip gidecekken... Birden hatrına geliverir tüm kaçmaya çalıştıkların. Helak halklar gibi olursun yine, aç,susuz,yapayalnız. Sadece o büyük örtünün altında sırılsıklam bir hiçsindir belki; belki de isteyerek ıslanmış, isteyerek kaçmamış,isteyerek acı çekmişsindir.Kim bilebilir? Bunları düşünürsün belki, yine o büyük örtünün altında. Ve belki de bunlar acıtır tam orta yerini. Bu yüzdendir düşünmenin acıttığı seni belki de. 

Belkiler üzerine kurduk değil mi hayatımızı? Her şey bir ihtimaldir aslında hayatta.Bu gece ilham gelmesi,bir akşam daha yemek yemiş olmak ya da kayan bir yıldızın arkasında bıraktığı izlerin senin tam ortaya yerine süzülüvermesi yine...

Sabreder,gecenin gündüze kavuşmasını bekleriz,hayalimizi bekleriz belki,gelir bir gün,rüyamıza,düşlerimize,tam orta yerimize. Hepsi o büyük örtünün altında bulur bizi, bulsun, gelsin,hoşgelsin.