Kapı çaldı. Annemler gelmişti.Zaten beyaz olan yüzüm kireç gibi olmuştu.
- Ne oldu yüzün kireç gibi olmuş.
- Şey anne...
- Söylesene kızım.
Derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım.Ne olursa olsun söyleyecektim.
- Anne ben vazoyu kırdım.
- Hangi vazoyu???
- Hani....Şu büyük büyük büyük dedemlerden kalan.
Annem sessiz bir çığlık attı. Kimse duymadı ama ben duydum. Belki gerçekten çığlık atmadı ama ben kalbinin çığlığını duymuştum. Kendime çok kızıyordum. Sonra annem hiçbir şey olmamış gibi gülümsedi. Annem sanki değişmişti.
- Bir şey olmaz kızım boş ver, dedi???
-A..a..a..a..a..a..a.....
Babamsa hiç şaşırmamıştı. İkiside bir anda değişmişti aynı rüyamdaki gibi. Annemler bana bir şeyler söylüyordu ama ben hiçbir şey duymuyordum. Cevap bekler gibi yüzüme baktılar.
- Hıı???
- Bir kardeşin olacak!
