Zavvalı bir kızım ben. Hayatı resmen bok gibi olan bir kızım.
Ve ayrıca kimsesiz.
Annem veya babamın olmaması o kadar kötü ki zaten yanlız olduğum bu yaşantıda daha da yalnızım. Tutunacak bir dalım bile yok neden ben de ölmedim ki o lanet kazada anlamıyorum neden beni kurtardılar keşke ben de ölseydim de en azından annemin o şefkat dolu okyanus gibi mavi gözlerinde huzur bulurdum.
O da olmadı. Zaten bu hayatta neyi istediysek oldu ki. Hiç koca bir hiç..
Yeni hayatıma alışmam gerek. Bir iş bulmalı ve çalışmalıyım ah tabi bir de üniversite var. Dua etmekten başka bir şansım yok güç dilemekten başka bir şansım yok.
O gece o kadar çok ağlamıştım ki ruhum öldü sanki bedenim çürüdü ölmüştüm ama yaşıyordum. Ruhum, kalbim, bedenim acımıştı ben bile kendime acımıştım..
