Mor Bulutlar

Masallardaki Gibi Olsa...

Çocukluğumuzdan beri gelen bir olay vardır. Herkesin hayallerini süsleyen. Benim yok dese de birisi vardır aslında aklının bir köşesinde kalbinin bir damarında.Beyaz atlı prensler,uyuyan güzeller ,pamuk prensesler.Ama hep vardır bizi bu hayallerden koparan gerçeklik.

Konuşuyoruz arkadaşlarla biz niye böyle olduk.Bir umutsuzluk aldı başını gidiyor.Arıyoruz bir neden.Sorun ilk okuma-yazma öğrenme anımızdan başlıyor meğersem.Masallar..
Gerçek hayatın prenslerinin gözü hep prenseslerde.Hayır yazmadınız ki çocuk masalın da beyaz atlı prens yerine gece gunduz çalışan birini yazmadınızki prensin geri planda olduğu köydeki genci. Prensesler vardı çok güzellerdir hep, ulan herkes mi güzelde tek onlar var. Yazmadınızki koyden bir kızı çokta güzel olmayan.Sonra okuttunuz bize küçüklükten güzel bir prenses ile yakışıklı prensin masalını.Çocukluktan arttı beklentiler.
Masalda uyuyan güzel yerine köyde hastalığa yakalanmış pekte güzel olmayan bir kız olsun prensin yolunu şaşırtsınlar köydeki kıza gitsin.Simdi saraya çalışmak icin giden pekte yakışıklı olmayan ama mert bir genç gitsin uyandırsa prensesi.
Simdi mutsuzsam bugün icin bir suçlu buldum Masallar. Bugunun en acımasız katili Masallar.
Birde ezber bozan kahramanlar var bu hayatın gercekliğinin arasında. Iyi ki varlar dedirten...

Masallardaki gibi olsa diye baslayan cümlelerin hep sonu biraz hüsran biraz acı bir tutam umutsuzluk simdi...

Üzgünüm, ben o masaldaki prensesi değil cadıyı oynuyorum. Ee hayat bu rolü kondurdu üstüme ..

**Oncelikle bir yıldızını alırım beğendiysen.. Ama yok olmamıs diyorsan düsünceye saygıdayım. Unutmadan ben yazar degilim düşüncelerini yazan bir insanım. Kotü yazıyorsun degilde dusuncen bana ters diyin ben yine saygıdayım.. saygıdan ayrılmayan insanlarada selam olsun.. Saymayanlara da selam olsun...