toverspreuk

3

'Kom nou Violet!' smeekte de jongen. Ik stond op en wanneer ik wou weg lopen werd ik ineens vast gepakt. Ik werd opgetild en naar buiten door het raam geduwd. Ik kwam hard neer op mijn schouder. Toen ik me weer omhoog wou duwen voelde ik een grote pijnscheut door mijn hele lichaam steken. Opstaan wou niet want mijn hele lichaam deed pijn. Toen kwam de jongen ook door het raam. Ik kon nu eindelijk zien hoe hij eruit zag. Hij was een best grote jongen met een gespierd lichaam, licht bruin haar en lieve schattige sproetjes echt het type jongen waar mijn vriendin Lia op zou vallen. Lia, zou ik haar ooit nog weer fatsoenlijk onder ogen kunnen komen? Zou ik haar überhaupt ooit weer zien? Ik moet er nu ook helemaal niet aan denken ik heb wel andere dingen aan mijn hoofd. Ik probeerde nog een keer overeind te komen maar de pijn scheut ging weer door mijn lichaam. 'Sorry.' zei de jongen.:'Ik ken mijn eigen krachten niet.' Ik wende hem een boze blik toe en bekeek hem nog eens goed. Ik had deze jongen nog nooit eerder gezien. Toen ik niets zei, zei hij:' mijn naam is trouwens Zack niet zo onbelangrijk om te weten.' Ik wende hem weer een blik toe deze keer geen boze maar een vragende. Ik zag dat hij bloosde. Had hij echt spijt dat hij me zo hard uit het raam heeft gegooid? Ik kende hem niet eens. 'Violet we moeten nu echt gaan het is belangrijk je bent in gevaar.' Hij
Stak zijn hand naar me om me overeind te helpen, maar ik weigerde. Ik klom omhoog met mijn andere hand en zei: ' Nee bedankt ik heb je hulp heus niet nodig en nu mag je wel weg gaan eigenlijk.' Zack sloeg zijn armen over elkaar zette zijn tanden op elkaar knakte zijn knokkels. Ik dacht dat hij me wou gaan slaan maar hij veroerde zich niet en keek me alleen geërgerd na toen ik weg liep. Ik draaide me nog een keer om en zei toen:' Was jij het die op de deur klopte? Heb je het gesprek van mij en meneer destiny afgeluisterd? Je dacht zeker o ze moet naar een speciale school ze zou wel gek zijn, laat ik haar even pesten en wijsmaken dat ze met mij mee moet gaan omdat ze in "gevaar" maar haar vervolgens in een of ander griezelig bos te dumpen.' hij keek me verbaasd aan maar zei niets. Ik draaide me weer om en liep weg. Toen ik net de straat uit liep waar mijn school staat , liep Lucas recht op me af. ' Violet ik moet je spreken.' ik antwoorde daarop: ' o nee he jij ook al wacht. Wil je me wijs maken dat we morgen worden aangevallen door aliens in een ufo?' Toen ik me wou om draaien pakte hij me vast en drukte me tegen hem aan. Zijn hoofd kwam dichterbij. Zijn zachte warme lippen raakten de mijne. Ik schrok en deinsde terug. ' o sorry dom van me ik liet me gaan.' mompelde hij. Hij draaide zich om en wou weglopen.' stop!' Hoorde ik iemand schreeuwen ik besefte niet dat ik het zelf was en waarom ik het schreeuwde wist ik ook niet. Maar het werkte. Hij stopte en draaide zich om.' euh ik ik weet niet wat ik moet zeggen.' stamelde ik. Hij draaide zich om liep naar me toe en zei:' Violet ik vind je leuk, echt leuk.' Oke als hij niet zo slecht getimed had, en als ik niet naar een speciale school moest. En ik niet moest maken dat ik weg kom. Was ik blij geweest en had ik thuis door het huis geschreeuwd dat ik hem leuk vond. En was ik met hem op date gegaan. Maar nu?
Nee ik kon het er nu niet bij hebben. Ik zou weglopen misschien naar familie in het noorden ik had er niet echt bij stil gestaan waar ik de nacht zou doorbrengen en waar ik heen zou gaan. En wat nou als Zack gelijk had en ik echt in gevaar ben. Wat zou ik dan doen. Zou ik het dan aan mijn vader vertellen en hem in vertrouwen nemen dat hij me niet naar een speciale school stuurt? Nee, te riskant als ik echt in gevaar ben komt hij dan misschien door mij ook in gevaar. En dat wil ik niet hebben. Ik mag dan wel een eikel van een vader hebben, maar ik hou van hem en wat er ook gebeurt ik zou nooit minder van hem gaan houden. Oke even weer op aarde komen, je staat oog in oog met de leukste jongen van de school, en hij beweert zojuist jou leuk te vinden? Dat is toch te mooi om waar te zijn. Het kon niet anders dan dat het een grap was hier ergens in de bosjes wel een van zijn vrienden verstopt zit met een camera klaar. Te wachten op het juiste moment en klik een foto gemaakt klaar om uit te printen en door de school te verspreiden. Het zou ook niet hij is 2e jaar en ik ben 1e jaars wie neemt er ook nou met zo'n stomme 1e klasser die stoer over probeert te komen. ' Waar zit hij?' ik keek om me heen in de hoop een beweging op te vangen ergens uit de bosjes. Maar nee niets. Ben ik dan echt gek aan het worden? Is het dan terecht dat ze maar een speciale school sturen. Ik ben vast een of andere psychopaat. Misschien ben ik wel een schizo en hoor ik allemaal vreemde stemmetjes. Wacht als ik echt schizofrenie had zou ik wel spoken zien en stemmetjes horen. Dat is niet zo dus het zou wel mee vallen. Nu moest ik een manier bedenken om het goed te maken met Lucas voor dat ik vertrek. Wat zou hij wel niet van me denken? Ik heb me vandaag zo raar gedragen in zijn bijzijn.
Eerst deed ik vanochtend heel aardig tegen hem en zat ik met hem te klieren en vervolgens beschuldig ik hem 2x over.