toverspreuk

4

Zou hij het eigenlijk al wel weten, dat ik naar een speciale school moet. En wat nou als hij het niet weet ,hij heeft er het recht op. Ik kan het niet maken om even een potje met hem te zitten zoenen en vervolgens te verdwijnen. En niets meer van me weer te laten horen. Ik kan ook niet te veel zeggen dan zou hij me kunnen verraden.
'Lucas?' zei ik uiteindelijk na eindeloos elkaar te hebben aangestaard op een bankje in het park in de buurt van de supermarkt.' Ja wat wou je me net nou eigenlijk vragen?' vroeg Lucas. ' Lucas het kan niet, het voelt niet goed.'
' Hoe bedoel je het voelt niet goed? Is er soms een ander?' vroeg Lucas. Ik keek hem recht in zijn ogen. O wat zou ik hem graag willen vertellen wat ik van plan ben. Even iemand in mijn vertrouwen nemen. Alles kwijt wat er de laatste paar uren is gebeurt. 'Nee Lucas het is niet iemand, ik ga weg.'
'Weg hoezo? Wat bedoel je, weg?' mompelde Lucas voorzichtig.' Ik ga weer eens verhuizen, in verband met mijn vaders werk.' flopte ik er uit.
' Je maakt een grapje zeker? Wat een rotdag eerst word me vertelt dat ik naar een speciale school moet en nu gaat het meisje waar ik het hele jaar al een oogje op heb ook al weg.' zei Lucas.
Het werd een tijdje stil tot dat na iets van 5 minuten een zwart gestalte uit de bosjes verscheen. Toen hij in ons licht kwam staan en ik zijn gezicht kon herkennen. 'Zack?' vroegen Lucas en ik in koor. Hij kwam naast ons op het bankje zitten. 'We moeten nu echt gaan! Ze houden ons in de gaten.' fluisterde Zack. Lucas:' Zack stil denk aan Violet, ze weet het niet.' Zack gromde een keer hard op slaakte een paar verwensingen en zei toen:' Ze moet zelf ook maken dat ze weg komt!'
Oke dus Lucas is ook verteld dat hij naar een speciale school moet? En ik maar liegen dat ik ga verhuizen. Misschien waren we wel echt in gevaar en moesten we Zack in vertrouwen nemen.
Er kwam een rood busje aangereden. Uit dat busje stapte mnr Destiny, mijn vader en mnr Jackson. Wat? Had meneer Jackson hier ook iets mee te maken heeft hij me erin geluisd?'Rennen!' hoorde ik Lucas schreeuwen. Toen ik me naar hun omdraaide zag ik dat ze al een eind de straat in waren gerend. En dat vond ik raar want de andere mannen die nu uit het busje kwamen en mijn vader, leken kalm te blijven en rustig aan te doen.'Rennen' hoorde ik nu ook Zack roepen. Ik twijfelde geen seconde langer en zette het op een sprinten. BOEM een schot. Voel wat prikken in mijn rug en val op de grond.
Als ik wakker word lig ik op een bed in een witte kamer. Op de muren zijn beschilderingen van bloemen. Naast me staat nog een bed. Er ligt niemand in. Voor de rest staan er 2 kasten en 2 bureau's. Als ik opsta merk ik dat ik een beetje wankel op m'n benen sta. Ook heb ik nog dezelfde kleren aan. Ik loop naar de deur en voel aan de deurklink. Op slot! Natuurlijk had ook niet anders gekund. Eerst ontvoeren ze me en vervolgens dumpen ze me in een kamer. En kan ik zomaar de deur uitlopen. Als ook te mooi geweest. Maar goed ik moest hier wegkomen. Ik voelde onder in mijn buik dat het hier niet goed zit. Zouden Lucas en Zack hier ook zijn? Ik kijk om me heen maar zie geen raam of iets waar ik uit zou kunnen ontsnappen. Ik kijk nog eens goed om me heen en zie een deur, die ik net over het hoofd heb gezien. Ik loop naar de deur heen. Wat zou erachter zitten? Misschien kan ik hem beter maar niet open maken, terug op mijn bed gaan zitten en me gedeisd houden. Tot iemand me komt halen. Nee dat is laf!
Ik moet erachter zien te komen wat ze van me willen. Ik beweeg mijn hand voorzichtig richting de deurklink, en pak hem vast. Klik klik. En de deur zwaaide open. Het eerste wat ik zag was een soort badkamer. Met 4 open douches aan de muur. En aan de andere kant van de ruimte net zo'n zelfde deur ,waar ik net doorheen ben gekomen. Ik kijk het hoekje om van de douches. Ik zie 4 wasbakken met spiegels erboven. 1 wasbak zit helemaal onder het bloed en het lijdt met een spoor naar de deur aan de andere kant van de ruimte. Ik loop naar de andere kant van de kamer en pak de deurklink vast. Ik kan natuurlijk ook weer terug gaan naar de andere kamer, en doen alsof ik dit niet heb gezien. Wat zou hier toch gebeurt zijn? Als ze hier echt zo gevaarlijk zijn kan ik maar beter maken dat ik wegkom en tot die tijd beter doen wat ze zeggen. Toen ik me omdraaide en terug wou lopen. Hoorde ik een slot opengaan. Ik was bijna bij de deur toen ik iemand hoorde praten. Zack? Zou hij me zijn komen redden? Nee waarom zou hij? Ik ken hem nauwelijks, en onze ontmoeting was ook niet echt aangenaam. De deur gaat open en ik hoor een bekende stem. 'Papa!' Schreeuw ik zonder het in de gaten te hebben. Ik ren naar hem toe en geef hem een dikke knuffel. ' je komt me hier weghalen hè.' Vraag ik. 'Nee Violet dit is de school waar meneer Destiny het over had. Je wou niet luisteren en liep weg, je had mensen in gevaar kunnen brengen! We hadden geen andere keuze.