Artık üşümüyordum.Nedendir bilinmez ama ellerimi daha az hareket ettiriyordum.Pembe eldivenlerim artık ellerimi isitmiyordu.Herseyi dusunmem evden çıkana kadarmış simdi ise yanlız ben sadece ben ve beyaz karla kaplı olan yerler.Adimlarimi o kadar yavaslatmistim ki emekleyen bir bebegin beni geçeceğine şüphem yoktu.Gözlerimle etrafı süzerken kırmızı hafif parlayan bir ışık gördüm.Tek hedefim oraya ulaşmaktı.Bagırıp yardım edin lütfen demek benim için hiç bu kadar zor olmamıştı.Artik gücümün tükendiğini biliyordum ve gözlerimi kapatip kendimi beyaz karlara bıraktım...
Gözlerimi aralıyorum ve bir acı sert bir acı hissediyorum.Birseyler hatirlamaya çalışıyorum ama olmuyor.Neredeyim ben tek gördüğüm şey siyah muşamba tarzı ve birde perde sanırım evet bir perde ama 1.50 m civarı nerde olduğumu bilmiyorum ama acının bileklerimden geldiğine eminim.Bagirmamam için ağzımda tuhaf birşey var galiba bez hareket etmeye etrafıma bakmaya çalıştikça ellerim dahada acıyor.Dün olanları hatirlamaya çalışıyorum görmüş olduklarimi fakat kafamı sert bir cisme vurdugum aşikar veya vurilduğu.Dün sadece bir ses geliyor kulaklarima sanki şey bir tır korması gibi birşey ama bu hiçbirşeyi kanitlamaz.Disardan sesler yükseliyor anlamak istiyorum fakat anlayamiyorum, yabancı birtakim sesler geliyor sanki ispanyolcaya benziyor gibi.Ayak sesleri benim olduğum yere doğru yaklaştığını hissediyorum ve ardından perdenin arkasından bir kapı açılıyor ve perdeyi aralayan çirkin bir surat, kirli sakalı olan 44 yaşlarında bütün parmaklarında değişik yüzzükler bulunan bir adam bana doğru bakıyor ve yabancı birseyler söylüyor ne dediğini anlamasamda bana birini eliyle gösterip sanki onunla gideceğimi ve bana sessiz olmam gerektigini anlatmaya çalışıyordu.Siyah bir barettayi cikararak kafamada dayadi, gözlerimi yumarak kafamı salladım...
