-ΚΑΝΕΝΑΣ-

6.1K 557 47
                                    

Μέχρι πριν μερικά δευτερόλεπτα στο πρόσωπό του διέκρινες μια υπέρμετρη αντρική αυτοπεποίθηση,γοητεία και ερωτισμό.Η ανακοίνωση όμως της Ρόζυ, έπεσε πάνω του σα δυνατό χαστούκι εμφανίζοντας μόνο θυμό.Εκείνο το κορίτσι πήγε σπίτι του για να παίξει ένα παιχνίδι που δε του άρεσε καθόλου,που δε σήκωνε και έξαγριώθηκε στη στιγμή.Με δυο μεγάλα βήματα την είχε κιόλας αρπάξει άγρια.Φυλάκισε το κορμί της ανάμεσα στα χέρια του και νόμιζες πως εκείνη δε πατούσε καν στη γη.Τον κοιτούσε τρομαγμένη,δε περίμενε να ανοίξει την αγκαλιά του γι αυτήν αλλά ούτε και να θυμώσει τόσο.Τα μάτια του φωτιές και το σώμα του βράχος που αν έπεφτε πάνω της θα τη σκότωνε με μιας.Έσφιγγε τα λεπτά χέρια της και τα δάχτυλά του σχεδόν έκλειναν γύρω απο τα μπράτσα της.''Τι μαλακίες λες?''τη ρώτησε μέσα απο τα δόντια του και αυτή έκλεισε λυπημένη για λίγο τα μάτια ''Την αλήθεια''του απάντησε.

Ποτέ δε της έλειπε το θάρρος,ίσα ίσα που η μάνα της την έμαθε να προχωρά μόνο με αυτό οδηγό της.Την αλήθεια και το θάρρος... και ας έχανε πολλές φορές κάποιες απο τις μάχες στη ζωή.Ο Ρικάρντο τη ταρακούνησε και έσκυψε ελαφρά το κεφάλι του για να έρθει απέναντι απο το πρόσωπό της ''Θες να πεις οτι πηδηχτήκαμε ένα βραδυ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΚΑΣΤΡΩΘΗΚΕΣ?''η βροντερη και βαθυά φωνή του έκανε τη καρδιά της να σταματήσει για μια στιγμή.Της μιλούσε λες και το είχε κάνει επίτηδες,σα να ήταν η μόνη υπεύθυνη και του φόρτωνε μια κατάσταση άδικα.Κούνησε το κεφάλι της θετικά και έκανε το κόσμο του να γυρίζει γρήγορα και να τον ζαλίζει.Οι γροθιές της ακουμπούσαν το γυμνό και σκληρό στήθος του,πέτρα που αυτή ήταν αδύνατον να μετακινήσει.''Τέσσερις μήνες μετά και είσαι σίγουρη πως είναι δικό μου...''είπε αυτός σχεδόν μονολογώντας.Η Ρόζυ δεν άντεχε άλλο να μένει εκεί και επιθυμούσε να το βάλει στα πόδια και να μη κοιτάξει πίσω της.

Ταρακούνησε το σώμα της εκνευρισμένη ''Ήσουν τόσο μεθυσμένος που δε κατάλαβες οτι με άγγιζε άντρας πρώτη φορά.Και ναι...είμαι σίγουρη πως είναι δικό σου γιατί απο τότε δε το έκανε κανείς άλλος''δήλωσε κοιτώντας τον κατευθείαν μέσα στα δυό σκούρα μάτια του.Το μέτωπό του ζάρωσε κάνοντάς τον ακόμα πιο τρομακτικό.Όμως πήρε τα χέρια του απο πάνω της απότομα λες και τον είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα πολλών χιλιάδων βολτ και κάηκε ολόκληρος.Εκείνη την ώρα η Ρόζυ βρήκε ευκαιρία και πετάχτηκε έξω απο το σπίτι... μα ο Ρικ τη πρόλαβε και απότομα της έπιασε το ένα χέρι και τη γύρισε σε εκείνον.Οι φίλοι του πετάχτηκαν απο τις θέσεις τους και βρέθηκαν να τους κυκλώνουν και τους δυό.''Και εσύ παρθενάκι άνοιξες τα ποδαράκια σου τόσο εύκολα σε ένα μεθυσμένο?Και τι περίμενες?ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ ΜΙΑΣ ΓΚΟΜΕΝΑΣ ΠΟΥ ΠΗΔΗΞΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ?''η φωνές του απλώθηκαν σε όλη τη γειτονιά μα προκάλεσαν στη Ρόζυ δάκρυα αγανάκτησης.Τα έβαλε με τον εαυτό της.Εκείνη τη νύχτα, στα μάτια της αυτός ήταν ένας ιππότης που ανέπλπιστα την είχε επιλέξει και την έκλεισε στην αγκαλιά του.Ακόμα θυμόταν τα φιλιά και τα χάδια του.

ΑΤ*ΑΞΙΕΣWo Geschichten leben. Entdecke jetzt