ΑΤ*ΑΞΙΕΣ

ΑΝΑΣΑ

ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

''Άνα μου?Είσαι έτοιμη?''ρώτησε η Ρόζυ τη κόρη της που ήταν κλεισμένη στο δωμάτιο και φτιαχνόταν για τη καθιερωμένη τους βόλτα.Απο τότε που γεννήθηκε η μικρή δεν είχαν αποχωριστεί η μια την άλλη.Όλα τα έκαναν μαζί...βόλτες παιχνίδια,διάβασμα και πολλές φορές ακόμα και τη προετοιμασία του φαγητού.Στη πιτσιρίκα άρεσε πολύ να ανεβαίνει στο πάγκο της κουζίνας και να βοηθάει τη Ρόζυ στο μαγείρεμα.Και εκείνη δε της χάλαγε ποτέ χατήρι.Εδώ και ένα χρόνο την έστελνε στο σχολείο, έτσι ένιωθε πιο ήσυχη όταν έφευγε για τη δουλειά της.Σε αυτό το τομέα δεν κατάφερε και πολλά πράγματα,απλά είχε σταματήσει απο το μικρό συνοικιακό καφέ και πλεον εργαζόταν σε ένα μεγαλύτερο και πολυσύχναστο καφέ-μπαρ, λίγο πιο μακρυά.Τα χρήματα ήταν καλύτερα... ο συνδιασμό της εμπειρία και του χαρακτήρα της, στάθηκε ικανός για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αφεντικών γρήγορα... που της είχαν αφήσει σχεδόν όλο τον έλεγχο της λειτουργίας του μαγαζιού.Η Κάρμεν συνέχιζε να τη βοηθάει με το παιδί,άξια γιαγιά... περνούσε ποιοτικό χρόνο με τη μικρή όταν η μητέρα της έλειπε και η Άνα απολάμβανε κάθε λεπτό μαζί της.

Η Ρόζυ ήταν ερωτευμένη με τη κόρη της,θύμα ενός τόσο δα μικρού ανθρώπου.Έξυπνο,δυναμικό και πονηρό θηλυκό ακόμα και στην ηλικία των πέντε ετών.Πάνω στην Άνα έβλεπε κομμάτια του εαυτού της, μα και κάποια που δεν αναγνώριζε.Ήξερε όμως οτι άνηκαν σε εκείνον.Ακόμα και εμφανισιακά είχε λίγο απο την ομορφιά και των δύο.Πλούσια μαύρα μαλλιά απο εκείνον και μάτια μεγάλα και μελί απο τη Ρόζυ.Χείλη σα τα δικά του και σχήμα προσώπου ίδιο με της μητέρα της.Όταν τη παρατηρούσε συγκεντρωμένη, τον θυμόταν αλλά γρήγορα απαιτούσε απο τον εαυτό της να βγει απο τέτοιες σκέψεις.Μετά τη μέρα της ανακοίνωσης,δε τον ξαναείδε και για αρκετό χρονικό διάστημα τον είχε ξεχάσει κιόλας.Η μικρή τη κρατούσε ατελείωτες ώρες απασχολημένη και ειδικά στην αρχή,αλλά όσο μεγάλωνε και άρχισε να του μοιάζει,τόσο η θύμησή του επισκεπτόταν όλο και πιο συχνά τη Ρόζυ.

Η Ντολόρες ήταν ακόμα ένα θύμα της μικρής πεταλούδας και όταν την αποκαλούσε θεία,αυτή έλιωνε σα το κερί κάτω απο το ζεστό βραζιλιάνικο ήλιο.Είχαν μια οικογένεια,ένα δέσιμο που οι κόμποι ήταν φτιαγμένοι απο αγάπη, με επίκεντρο την Άνα.Εκείνη με τη Ρόζυ έμενα μαζί με τη Κάρμεν αν και στους άμεσους στόχους ήταν να μετακομίσουν οι δυό τους σε ένα άλλο σπίτι.Όχι πως υπήρχε πρόβλημα στη συγκατοίκηση αλλά ο χώρος ήταν μικρός και η Ρόζυ ήθελε να αφήσει και λίγο τη μητέρα της ήσυχη.Αρκετά είχε τραβήξει τόσα χρόνια και χρειαζόταν χρόνο και χώρο για τον εαυτό της πια.