Ο Ρικ φτάνοντας στους φίλους του,έγνεψε σε ένα απ'αυτούς και μόλις τον πλησίασε, εκείνος τον άρπαξε απο το σβέρκο και το τράβηξε κοντά του.Τέντωσε το χέρι του μπροστά και έδειξε προς ένα σημείο ''Τη βλέπεις αυτήν που βγαίνει στο πεζόδρομο με τη πιστιρίκα αγκαλιά?''τον ρώτησε χαμηλόφωνα πλάι στο πρόσωπο του ''Ναι''απάντησε ο Πέντρο ''Θέλω να την ακολουθήσεις και να μου πεις που μένει''ζήτησε και τον έσπρωξε απαλά προκαλώντας τον να ξεκινήσει την ίδια στιγμή.Ο φίλος του παραξενεύτηκε ''Ποιά είναι ρε μαλάκα και με βάζεις να κάνω τον κατάσκοπο?''αναρωτήθηκε ''Τρέχουμε τώρα μεγάλε...θα τις χάσεις και χάθηκες μετά''τον απείλησε έμμεσα και ο Πέντρο μορφάζοντας ενοχλημένος, έτρεξε για να προλάβει τη Ρόζυ.
Αυτός έπιασε τη σανίδα του και αφού την έδεσε πάνω στη μηχανή,τη καβάλησε και εξαφανίστηκε με προορισμό το σπίτι του.Φτάνοντας,κατέβασε τη μεγάλη του αγάπη και αφού την έστησε στην αυλή,την ξέπλυνε προσεκτικά αφήνοντας την στον ήλιο.Πήρε ένα μπουκάλι μπύρα απο το ψυγείο και άπλωσε το κορμί του σε δυό καρέκλες έξω.Ρούφαγε γουλιές και κοιτούσε ευθεία χωρίς να βλέπει τίποτα.Σκεφτόταν ξανά και ξανά τα μάτια της Ρόζυ και της μικρής.Έπινε και δε τις έβγαζε απο το μυαλό του.Πέντε χρόνια δε το είχε κάνει ποτέ, παρα μόνο μερικές στιγμές όταν ήταν μόνος.Στα αφτιά του ηχούσε η πρότασή της –είμαι έγκυος- καθαρά άκουγε τις λέξεις για τόσο καιρό χωρίς αυτές να ξεφτίσουν... αλλά δεν είχε καμμιά επιθυμία ούτε να τη ψάξει,ούτε να μάθει τι είχε απογίνει.Η ζωή που έκανε δεν διέφερε απο τότε που εκείνη τον είχε συναντήσει.Άσωτη,άστατη και γεμάτη απο γυναίκες αλκοόλ και ώρες ατέλειωτες παρέα με τα κύμματα.Αυτό που έζησε όμως στη παραλία, δε το περίμενε και τα συναισθήματα δε τα αναγνώριζε τόσο εύκολα.Τον μπέρδευαν και του δημιουργούσαν ένα παράδοξο άγχος.Ένιωθε ακόμα τη μικρή στην αγκαλιά του,άκουγε το κλάμα της και έβλεπε τα μεγάλα μελί μάτια της.Ίδια με της μάνας της...έλεγε στον εαυτό του και έπειτα εκείνη έκανε την εμφάνισή της.Δεν είχε αλλάξει τόσο, μα τώρα φαινόταν πιο γυναίκα,θηλυκό με τα όλα του.Το πρόσωπό της είχε ωριμάσει διατηρώντας την αδιαμφισβήτητη ομορφιά της.Αυτό δε μπορούσε κανείς να το αρνηθεί,ούτε και ο ίδιος.Το κορμί της είχε σχηματιστεί,τέλειο περίγραμμα που προκαλούσε τα αντρικά χέρια να το αγγίξουν.Σύνορα οι καμπύλες της, ενός ερωτικού χάρτη.Όταν κόλλησε στο σώμα του, για πρώτη φορά αισθάνθηκε πως εκεί ήταν η θέση της συγκεκριμένης γυναίκας.Η διάπλασή του ήταν ιδανική για να ακουμπάει αυτή πάνω.Για όλες τις υπόλοιπες, τα συναισθήματα ίδια,σαρκική απόλαυση που την επόμενη μέρα η παρουσία τους δεν ήταν τίποτε άλλο παρα ακόμα ένα βάρος για εκείνον που αρνιόταν να δεχτεί και να σηκώσει.Έτσι, δεν έκανε ποτέ σχέσεις και δεν ερωτεύτηκε καμιά.
KAMU SEDANG MEMBACA
ΑΤ*ΑΞΙΕΣ
RomansaΑν η τάξη είναι η ηδονή της λογικής, η αταξία είναι η απόλαυση της φαντασίας. Paul Claudel, 1868-1955, Γάλλος ποιητής Η αξία των ανθρώπων έχει την εποχή της, ακριβώς όπως και τα φρούτα. Λα Ροσφουκώ, 1613-1680, Γάλλος συγγραφέας