ΑΤ*ΑΞΙΕΣ

ΔΙΑΛΕΞΕ

Η Ρόζυ σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε κρατώντας την Άνα στο ένα της χέρι και τη τσάντα της μικρής στο άλλο.Ο Ρικ μόλις τις είδε, ίσιωσε το κορμί του και όταν εκείνες έφτασαν στο πεζοδρόμιο και έστριψαν δεξιά με σκοπό να πάνε μέχρι το σχολείο,τότε εκείνος χωρίς καθυστέρηση, πέρασε απέναντι και πετάχτηκε μπροστά τους.''Καλημέρα''είπε κοιτώντας τη κόρη του ''Καλημέρα''απάντησε η μικρή χαμογελαστά.Η Ρόζυ γούρλωσε τα μάτια και δίχως να αφήνει τη κόρη της απο τα χέρια... είχε κοκαλώσει στη θέση της.Ο Ρικ λύγισε τα γόνατά του και χαμήλωσε το σώμα μπροστά στο παιδί.Της τσίμπησε παιχνιδιάρικα το μάγουλο με τα δυο δάχτυλα και η Άνα έστριβε τη μέση της ναζιάρικα δεξιά και αριστερα παίρνοντάς του τα μυαλά ''Πως είσαι μικρή μου?''τη ρώτησε και αυτή συνεχίζοντας τα σκέρτσα απάντησε ''Καλά...εσυ...εσύ μου πηρες χτες το νερό απο τη κοιλιά μου?''.

Η έκφρασή της και τα κουνήματα τον έκαναν να γελάσει ''Εγώ''της απάντησε.Η μικρή ήταν ιδιαίτερα κοινωνική και η ευγένεια μια απο τις αρχές που η μητέρα της της έμαθε πρώτα ''Εγώ τη πίνω τη θάλασσα αλλά μάλλον χτες ήπια πολύ και η κοιλιά μου είναι μικρή''του εξήγησε και το χαμόγελό του όσο πήγαινε και μεγάλωνε.''Μωρό μου πρέπει να φύγουμε γιατί θα αργήσουμε''πετάχτηκε η Ρόζυ και τράβηξε την Άνα θέλοντας να προσπεράσει το Ρικ και να συνεχίσει το δρόμο της ''Μαμάααα...με πόνεσες''της παραπονέθηκε καθώς είχε γίνει απότομη.Τότε εκείνη το μετάνιωσε αμέσως και χαμήλωσε μπροστά στη κόρη της ''Συγνώμη αγάπη μου...συγνώμη δε το ήθελα...πρεπει όμως να φύγουμε''απολογήθηκε και σηκώθηκε όρθια ξανά.

''Θες να έρθεις μαζί μας?''αναρωτήθηκε η μικρή τραβώντας τον Ρικ απο τη βερμούδα.Εκείνος έσκυψε και σήκωσε την Άνα στην αγκαλιά του.Η Ρόζυ είχε πάθει πανικό,ένιωθε να πνίγεται,φυλακισμένη και ασφικτυκά πιεσμένη ''Τι σου έχω πει για τους ξένους?''αποφάσισε να κάνει παρατήρηση στη κόρη της και τα μάτια του Ρικ σκοτείνιασαν.Έσφιξε τα δόντια του μα δε μίλησε.''Πως σε λένε?''γύρισε η Άνα στο μέρος του ''Ρικάρντο...Ρικ''της απάντησε ''Ορίστε...τώρα δεν είναι ξένος''.Απ αυτή τη πιτσιρίκα δε ξέφευγε κανείς,ούτε καν η μάνα της, η γυναίκα που τη γέννησε και την ήξερε καλύτερα απο τον καθένα.Η Ρόζυ έστρεψε το πρόσωπό της απο την άλλη και βάδιζε δίπλα του.Η μικρή του μίλαγε ασταμάτητα για τη θάλασσα και αυτός ανακάλυπτε ακόμα μια κοινή τους αδυναμία.Ένα αίσθημα περηφάνιας τον κυριάρχησε ''Η μαμά μου είπε πως άμα μεγαλώσω μπορώ και εγώ να περπατάω στα κύμματα''του πέταξε και έπειτα απευθύνθηκε στη Ρόζυ ''Πόσο πρέπει να μεγαλώσω μαμα?''ρώτησε, αλλά εκείνη έδειχνε εντελώς στο κόσμο της,αφηρημένη και δεν άκουσε τίποτα ''Μαμάαααα!''αναφώνησε η μικρή και της τράβηξε τελικά τη προσοχή ''Ε?Τι μου είπες μωρό μου?Δε σε άκουσα''απάντησε και αφού η πιτσιρίκα επανέλαβε την απορία της,η Ρόζυ είπε τελικά ''Σαν εμένα Άνα...σαν εμένα''.Ο φόβος,το άγχος και ο θυμός περιέπλεκαν τα πράγματα και όσο έβλεπε τη κόρη της στα χέρια του, τόσο πιο πολύ αυτά δυνάμωναν μέσα της.''Θα σε μάθω εγώ να περπατάς στα κύμματα''δήλωσε ο Ρικ και η Άνα αφού τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, τύλιξε αυθόρμητα τα χεράκια της γύρω απο το λαιμό του.Του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και ο κόσμος του χρωματίστηκε,έλαμψε,άλλαξε.Γύριζε γρήγορα με αυτόν πάνω να το διασκεδάζει ''Ξέρεις να περπατάς στα κύμματα?''αναρωτήθηκε η μικρή και όταν της απάντησε γνέφοντας θετικά... τότε έγινε ο ήρωάς της.Τον κοίταξε με δέος,με θαυμασμό και έτσι απλά την είχε δέσει και ο ίδιος κόμπο μέσα σε μια στιγμή.