HIS PROMISE

Part 1- #HisPromise

XHIA'S POV

I'm Xhia Kleir Hilary, and he's Dyken Bryant Lee. He's my boyfriend bestfriend, he's my childhood friend and he's my everything. He calls me YAT, and I called him BAH. Yat means, PAYAT nung bata daw kasi ako ang payat ko, kaya yun yung tawag niya sakin until now. Bah means, TABA nung bata kasi siya chuuby siya, pero ngayon hindi na macho na e. Pero yung cheeks niya chubby pa din kaya yon tawag ko sakanya.

Nung highschool kami, sikat kaming dalawa sa school namin as a couple. Never nagkaroon ng hadlang sa aming dalawa ni Bah. Madalang lang kami mag away na dalawa, pag mag aaway kami hindi na namin pinapatagal pa. Hindi naman kasi mataas yung pride naming dalawa. Bryant is a varsity player, and I am a cheerleader. Kaya magkasama kami everytime na may laban ang team nila. Tama nga ang sabi nila hindi kami mapaghiwalay. Never niyo kaming mapaghihiwalay sa school. First to fourth year lagi kami ang itinatanghal na Mr. & Ms. AU. Kaya nga lalo kaming naging sikat, kahit sa ibang school kilalang kilala kami. Yung parents ko at parents niya ay magkakaibigan, kaya naman walang problema sa kanila kung kami ni Bryant, boto pa nga sila e.

Si Bryant, he's sweet, gentleman, kind, caring lahat na nasakanya. He's a totally PERFECT GUY. Masasabi kong sobrang swerte ko, because I have him and he's only mine. Four years na kami as boyfriend/girlfriend, and eight years as bestfriend. Kaya nga kilalang kilala na namin ang isa't isa. Sa loob ng four years na yon, pinaramdam niya talaga sakin kung gaano niya ko kamahal at minamahal. Araw araw, parang nililigawan niya. Araw araw gumagawa siya ng effort for me. He never fails me to smile. Hindi pwedeng lilipas ang isang araw na hindi niya nappaparamdam yung love niya. At hindi pwedeng lilipas ang isang araw na hindi niya ko napapangiti. We're both sure, na kami na ang magkakatuluyan in the future. Minsan nga napag uusapan na namin ang family planning e. Honestly, he's so damn serious everytime na topi namin yon. As a girl, syempre masarap sa feeling na nag iisip at nagpaplano na ng ganon yung partner ko. I know someday, he will be the best father to our babies. Masaya yung relasyon namin, walang kulang, walang problema, walang hadlang. Until one day, nalaman namin na may tumor siya. Namana niya daw ito sa Mom niya. His mother is already died. Nung nalaman ko na may cancer si Bryant. Parang gumuho yung mundo ko, ang sakit sobra.. Ang sakit malaman na pwedeng kahit kelan mawala na siya sa tabi ko. Kaya pala.. kaya pala perfect yung relasyon namin, kaya pala walang problema at pagsubok sa amin noon. Dahil ngayon kami binabawian. Ngayon kami binigyan ng malaking pagsubok. Nung una hindi ko matanggap, pero sa huli tinanggap ko na din kahit masakit sakin. Kung siya nga natanggap na niya, alam daw kasi niya malaki ang possibility na mamana niya yon. Pero bakit naman ganon? Bakit sa lahat ng pwedeng mamana..bakit yung sakit pa? Ang hirap..nasasaktan ako kapag naiisip ko yon..

Ayoko isipin na isang araw gigising ako na wala na siya sa tabi ko. Hindi ko alam kung makakaya ko pa. Hindi ko kaya..
Sabi sakin ni Mommy, kailangan ko daw tatagan yung loob ko. Kailangan ko daw maging malakas. Kailangan ko daw lumaban para sa aming dalawa. Paano ba ko lalaban? Kung alam kong sa huli ay matatalo din ako..

Sabi ng doctor ni Bryant, hindi daw sila sigurado kung may pag asa pa. Kaya kailangan daw ichemotherapy si Bryant. Pero hindi pa din sigurado kong tatablan pa siya nito. Ano?! Hahayaan nilang nahihirapan yung lalaking mahal ko? Diba doctor sila, dapat magawa nila lahat gumaling lang siya..hindi ko kaya kapag nawala siya. Nasasaktan ako, everytime na nakikita siyang nahihirapan. Somebody help me please?

"Bah, c'mon bangon na. Ipinagluto kita ng breakfast. You need to eat and take your medicines.". Inalis niya yung unan na kaninang nakatakip sa mukha niya. Tiningnan niya ko, yung tingin na malamig. Nasasaktan ako everytime I see him like this. He's so cold to me.

"For what? Hindi na rin naman ako gagaling. So can I sleep now?". Nagtakip ulit siya ng unan.

Masasaktan talaga ko sa treatment niya sakin. Simula nang malamn niya na may sakit siya, ganyan na siya sakin. Masungit, cold, minsan wala ng pakialma sakin and worst tinataboy na niya ko minsan. Pero kahit ganon, mahal ko pa din siya at hindi ako magsasawang intindihin siya.

"Bah, wag na matigas ang ulo. Sige na please? Sayang naman 'to, ako pa naman nagluto nito para sayo.". Inilapag ko yung hawak kong tray sa side table at umupo sa gilid ng kama na hinihigaan niya.

Inalis ko yung unan na nakatakip sa mukha niya. Inis naman siyang tingin sakin.

"Bakit ba ang kulit mo? Kung nanghihinayang ka ipakain mo nalang yan sa aso.". Two points for today. May kung anong tumusok sa dibdib ko. Hindi man lang niya naappreciate yung effort ko, pero dati naman kapag luto ko halos ubusan na niya ko. naramdaman ko naman na malapit na tumulo yung luha ko.

"Niluto ko tapos ipapakain mo lang sa aso? Salamat sa pag appreciate ha! If that's what you want, then fine! Ipapakain ko sa aso!".tumayo na ko, at kinuha yung tray na may food then lumabas na ng kwarto.

Paglabas ko ng kwarto ang kasabay ng pagtulo ng luha ko.

Habaan mo pa pasensya mo Xhia.. habaan mo pa.

Dumiretso ako sa grahe kung saan nakakulong yung aso namin. Nilagay ko yung pagkain sa kakanan niya. Nagkakawag yung buntot niya. Pagtapos ko ilagay yung food tinitigan ko siyang masayang kumakain ng niluto ko.

"Buti pa yung aso.. naappreciate yung luto ko. Pero siya.. *sigh*".

"Y-yat..". Nagulat naman ako nang marinig ko yung boses niya, pero mas nagulat ako nang yakapin niya ko. Lumabas pala siya..

"Yat sorry..". Ipinatong niya yung baba niya sa balikat ko. Lalo naman akong naiyak.

Ganyan na siya ngayon, sa huli niya marerealize yung maling nagawa niya sakin. Hindi tulad ng dati..

"Okay lang. Bakit lumabas ka pa? Lika na sa loob. Diba gusto mo pang matulog?". Humarap ako sakanya, halos madurog ang puso ko nang makita kong umiiyal din pala siya.

"Yat sorry.. kung napapagod ka naman na okay lang. I understand if you want to leave me, because of my attitude. Alam kong napapagod kana na alagaan ako.". sinamaan ko naman siya ng tingin at hinampas siya ng mahina.

"Bah naman e! Tigilan mo nga yang pag iisip mo ng kung anu ano! Hinding hindi ako mapapagod sayo at never king iiwan okay? Kapag pagod ka na lumaban, sabihin mo lang ako lalaban para sayo..para satin. And please, stop thinking like that! ". Pinunasan ko yung luhang tumutulo sa pisngi niya.

"Pero yat..". Pinigilan ko siya sa sasabihin niya.

"Sshh.. wala ng pero-pero. Just listen to me okay?". Tumango naman siya at ako naman ay napangiti.

"Opo.. I love you Yat.". Kiniss niya ko sa lips na lalong nagpangiti sakin.

"I love you too bah.." ngumiti din siya sakin.

Kahit nagbago na siya, hindi pa din nawawala yung Bryant ko na sweet. Kaya kong tiisin lahat makasama ko lang siya ng matagal. Hinding hindi kita susukuan bah.. Pangako.

----------
This is a shirt story. Vote and comment ..:)

@SuperJubsBell