HIS PROMISE

Part 4- #HisPromise

After three months..

XHIA'S POV

Three months na ang nakakaraan simula nang mangyari yung surprise ko sakanya. Para sakin isa na ata yun sa pinakamasayang araw sa buhay ko. Bukod kasi sa napangiti at napasaya ko siya, sobrang sweet niya pa sakin nung gabi na yon. Yung tipong ayaw niya ko pakawalan sa mga bisig niya, minu-minuto hinahalikan niya ko. Hanggang sa paghiga nga namin nakayakap lang siya sakin at tinititigan yung mukha ko na parang kinakabisado niya ito. Sobrang saya ko that night, halos ayoko na ngang matapos yung gabing 'yon. Masaya na sana kami e.. masaya na sana kami nang bigla siyang mag collapse. Halos hindi ko na alam kung ano yung gagawin ko non. Ang tanging nagawa ko lang non ay tawagan si Mommy. Iyak lang ako ng iyak, nanginginig, dasal ng dasal na wag muna niya kunin sakin si Bryant. Hindi pa ko handa na mawala siya. Ayoko. Kung makikita mo yung itsura niya non, maaawa ka talaga. Isinugod din namin soya agad sa St. Luke's noon. Nagstay siyasa hospital ng one month. Oo ang tagal.. kung anu-anong test ang ginawa sakanya. Base sa mga resulta sa mga test na ginawa sakanya. Lalong lumala yung brain tumor niya. Sabi ng doctor niya kailangan daw ichemotherapy siya tatlong beses sa isang linggo. Sabi pa ng doctor, ang chemotherapy and radiation therapy are both option for killing and shrinking the tumor. Sometimes chemotherapy or radiation is also used after surgery to kill any remaining cancer cells. Hindi ko nga alam kung makakaya ba ni Bryant yung chemotherapy niya, kasi tatlong beses na siya sa isang linggo. Lalo kasi siyang nanghihina kapag ganon. Madami pa ang binilin ng doctor niya. Dineretso na niya ko na hindi makakasigurado kung, makukuha sa chemotherapy iyon kahit three times a week na. Ang kailangan nalang daw namin gawin is, manalig sa itaas at maniwalang may himala pa. Sana nga..sana nga may himala. Masakit para sakin na malamang bilang na ang araw ng lalaking mahal ko. That day, nang malaman ko yon halos gumuho na talaga yung mundo ko. Parang gusto ko nang mawalan ng pag asa. Pero hindi dapat.. naniniwala ako na kakayanin 'to ni Bryant. Malalagpasan niya 'to.

Biglang nagflashback sa isip ko yung sinabi niya nung gabing sinurprise ko siya.

*FLASHBACK*

"I will never leave you Yat..". Sabi niya sabay punas sa luha ko at hinalikan niya ko sa noo.

"Promise bah?". Tanong ko habang nakatitig sa mga magaganda niyang mata. Ngumiti siya, na siyang nagpabilis ng tibok ng puso ko.

"I promise Yat..". I smiled, unti-unti niyang inilapat yung labi niya sakin..

*END OF FLASHBACK*

Sa ngayon, yun nalang ang pinanghahawakan ko. Ang pangakong hinding hindi niya ko iiwan..

Nandito ako ngayon sa kwarto namin, nakahiga at nagbabasa ng libro. She's dating the gangster ang title. Nakakarelate ako kay Kenji at Athena. Pero hindi e, magkaiba pa din kami ng situation.. malayong malayo sa kanila yung sitwasyon namin ni Bryant. Napalingon ako sa katabi ko na nakatayo, na may hinahanap sa side table. Ang laki talaga ng ipinayat niya. Yung mata niya ang laki na ng eyebags, tapos namumutla pa ang labi at gulo gulo pa ang buhok. Napangiti ako..kahit ano pa ang maging itsura niya, oara sakin hindi pa rin kumukupas ang katotohanang mukha siya koreano sa gwapo. Nasabi ko na bang singkit ang mga mata niya? May maninipis na labi, matangos na ilong, mapulang labi. Kapag ngumingiti siya maiinlove ka talaga. Kamukha nga niya si Kim Bum. Hindi na ko magtataka kung bakit ang dami kong kaagaw sa kanya nung highschool kami. Pero ako pa din yung napili ng puso niya..

Napatigil naman ako sa pinag iisip ko nang mapansin ko kung ano yung ginagawa niya at kung ano ang hawak niya. Napatayo ako sa gulat.

"WHAT THE FVCK ARE YOU DOING DYKEN?!". Inagaw ko yung hawak niyang blade. Oh my god! Nagbabalak siyang maglaslas!

"HEY! WAG MO NGA AKONG PAKIALAMAN! LET ME DO THIS!". patoy pa rin kami sa pag aagawan sa blade. Masyado siyang malakas kaya nahihirapan akong maagaw yung blade sa kanya.

"BAH! PLEASE BITAWAN MO NA! THIS IS NOT SOLUTION FOR YOUR SI-- OUCH!". napabitaw ako sa pag aagawan sa kanya ng blade ng magka cut ako sa kamay ko. Tuloy-tuloy naman ang pag agos ng dugo. Napaiyak na ko.

"Y-yat.. I.. I'm s-sorry..". Sabi niya habang nakatingin sa dumudugo kong kamay. Lalo naman akong naiyak.

"N-no, It's..It's okay. Ako naman ang may kasalanan. N-next time, sana maisip mo bago ka maglaslas na may taong nandyan para sayo at hinding hindi ka susukuan at iiwan.". Cold na sabi ko. Inilahad ko yung isa kong kamay na walang cut , at unti-unti niyang inilagay sa palad ko yung blade na pinag aagawan ko kanina.

"Thanks. M-magpahinga ka na, sa baba muna ko. Call me, If you need me.". Iniwan ko siyang nakatayo doon, at lumabas na ng kwarto.

Dumiretso ako sa cabinet para kunin yung first aid kit. Umupo ako sa sofa at sinimulang gamutin yung nagdudugo kong kamay. Patuloy pa din sa pagpatak yung luha ko.

Minsan napapagod na ko, pero hindi ibig sabihin non na iiwan ko na siya. Bakit siya maglalaslas? Akala ko ba hindi niya ko iiwan.. Pero bakit magtatangka siya maglaslas. Sana maisip niya na, hindi lang siya yung nahihirapan. Hindi lang siya yung mag isang lumalaban. Hindi ko alam kung sa susunod na mga araw ay kayanin ko pa. Dahil habang tumatagal, lalong nag iiba yung ugali niya. Hindi na siya yung Dyken Bryant na mahal ko. Ibang iba na siya , at masakit para sakin yon. Hindi ko naman siya masisisi kung bakit naging ganito ang lahat.

Lord, masaya na ba kayo na makita kaming nahihirapan? Kung oo.

FVCK! AYOKO NA!

-------------
Vote and comment!
@SuperJubsBell