Love, Hope Believe

8

Ik kom wakker en ik strek me uit. ‘Auw,’ roept Harry. ‘Sorry, ik ben het niet meer gewoon dat er iemand in mijn bed ligt. Sorry.’ ‘Het is niks. Ik ben ondertussen wakker.’ ‘Ik ga douchen. Wat ga jij doen?’ ‘Ik ga Louis bellen en na jou douchen.’ ‘Oké.’

Ik ga onder de douche staan en denk na.  Ik heb goed geslapen. Komt het omdat ik een  leuke avond heb gehad of omdat er iemand bij mij heeft geslapen? Ik vind het allemaal zo raar. Ik weet niet wat ik moet denken van de hele situatie. Ik ben blij dat Harry gekomen is als verrassing. Blijkbaar beteken ik toch meer voor  hem dan ik had kunnen denken. Maar waarom doet hij dit allemaal? Hoelang zal dit nog duren? Waarschijnlijk tot hij op tour vertrekt. Dan zal hij mij wel vlug vergeten. Ik probeer er zo weinig mogelijk aan te denken. Wat als Harry me in de steek laat? Ik voel eindelijk terug een beetje gelukkig?  Ik zal terug in een zwart gat vallen.  Ik zal het beste maken van de komende dagen  en ik zie wel wat er gebeurd. Ik was mijn haar en stap uit de douche. Ik kleed me aan en  ga terug naar mijn kamer. ‘Harry jou beurt.’ ‘Tot straks.’

De volgende dagen hebben we enorm  veel plezier. We blijven steeds thuis. We spelen gezelschapspelletjes met mijn zus en broer. Sophie is ook gekomen en we hebben haar plechtig moeten beloven om aan niemand te vertellen dat Harry hier een paar dagen is en dat ik hem ken. Anders gaat iedereen beginnen roddelen en daar heb ik geen zin in. Ik probeer niet de denken aan het afscheid.  Mijn ouders vinden Harry zo leuk. Zelf mijn papa praat super veel met Harry. Hij is niet zo een grote praten. Ik vind het dus heel erg raar.

‘Ik moet bijna door.’ ‘Ik weet het. Wil je dat ik je voer naar het station?’ ‘Dat zou erg leuk zijn.’ We zitten samen in de auto. Het is erg stil. ‘Lauren?’ ‘Ja?’ ‘Ik vond het leuk.’ ‘Ik ook Harry.’ ‘Maar dat bedoel ik niet. Ik vond het echt super leuk. Bij jou voel ik me alsof ik mezelf niet moet bewijzen. Ik kan gewoon mezelf zijn. Bij jou ben ik niet de Harry Styles waarvan iedereen iets moet hebben. Ik voel me gewoon goed bij jou.’ ‘Je bent hier altijd welkom. Mijn ouders hebben het ook gezegd.’ ‘Dat weet ik, maar ik ga je gewoon zo hard missen. Ik weet niet wanneer ik je terug zal zien deze keer. Ik ga Europa rondreizen.’ ‘Laten we daar nu maar niet aan denken. We hebben nog even tijd.’  ‘Dat is waar.’ Harry begint te lachen. ‘Waarom lach jij nu?’ ‘Ik weet het niet. De zenuwen denk ik.’ ‘Zenuwen?’ ‘Ja de tour.’ ‘Ik zal maar doen alsof ik het snap.’ Ik zet de radio aan. Harry begint mee te zingen. Die zingt echt wel goed. Ook live. Ik zing niet mee.  Ik kan totaal niet zingen.  Als ik trouwens teveel zing tijdens het uitgaan ( niemand hoort me daar toch ) heb ik de volgende dag geen stem meer.  Na een tijdje komen we aan bij het station. We stappen uit de auto.  Ik voel de tranen opkomen.  ‘Hey, wat heb jij nu?’ ‘Sorry, maar ik wil gewoon niet dat je gaat. Ik ga je zo missen.’ ‘Lauren, we hebben een gsm, skype, ik vergeet je echt niet hoor!’ ‘Ik hoop het.’ ‘Ik hou je op de hoogte van mijn avontuur. Ik zal zoveel mogelijk proberen te bellen en te sms’en.’ ‘Oké.’ Harry heeft me een knuffel. We laten elkaar niet los. ‘Nu moet ik  echt gaan.’ Ik krijg een kus op mijn wang en hij vertrekt. Voor hij binnen gaat in het station draait hij zich om  en roept ‘We zien elkaar gauw terug. Dat beloof ik je.’ Ik zwaai en hij gaat naar binnen. Ik ga mijn auto zitten en laat mijn tranen de vrij loop. Ik voel me zo leeg.  Ik neem mijn gsm. Harry heeft gisteren een foto getrokken van ons samen en die ingesteld als achtergrondfoto. Ik steek mijn gsm weg en vertrek alleen naar huis.

Ik kom thuis en mama zit in de zetel. ‘Waar is iedereen naar toe?’ ‘Papa slaapt al. Arne en Manou zijn naar een feestje.  Vertel eens meisje. Wat gaat er niet?’ Mijn mama kent me te goed. Ik begin te wenen. Ik vertel haar alles. De leegte die ik voel nu hij er niet meer is. Hoe gelukkig ik ben als ik hem hoor of hij bij mij is. ‘Je hebt het wel  zwaar te pakken he?’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Wel ik heb je niet meer zo naar een jongen zien kijken sinds Tomas.’ Opeens besef ik het. Ik ben gewoon verliefd op Harry. ‘Jij wist het eerder dan ikzelf.’ ‘Lieverd, ik ben je mama. Ik voel deze dingen gewoon aan. Maar wat ga je nu doen?’ ‘Wat kan ik doen mama? Hij vertrekt op tour. Hij zal allerlei nieuwe mensen leren kennen. Hij zal me snel vergeten.’ ‘Daar ben ik nog niet zo zeker van.’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Lauren, zie je dan niet hoe Harry naar je kijkt?’ Ik kijk haar raar aan. ‘Harry is ook verliefd op jou.’ ‘Ben je dat wel zo zeker?’ ‘100% zeker ben je nooit. Maar misschien is het best dat je het hem verteld.’ Ik denk na. ‘Nee mam. Ik vertel het hem niet. Nog niet. Ik zie eerst hoe het verloopt. Ik wil de vriendschap die we nu hebben niet kwijt.’ ‘Je hebt gelijk. Ga maar vlug slapen lieverd. Je ziet er moe uit.’ ‘Je hebt gelijk. Ik ga naar mijn kamer en kijk rond. Mijn kamer lijkt zo anders.  Ik zie dat Harry een T-shirt vergeten is. Ik doe hem aan en ga aan zijn kant liggen. Het ruikt precies nog naar hem. Ik stuur hem nog vlug een sms voor ik ga slapen.

*Lauren: Slaapzacht Harry. Ik mis je nu alL X

*Harry: Ik ook. X