Love, Hope Believe

2

 Ik word wakker en besef eerst niet waar ik ben. ‘Ohja, in Londen, dat is waar ook.’ Ik sta op en loop naar de badkamer.  ‘Pff, ik zie er niet uit,’ zeg ik luidop. Ik besluit me te douchen.  Na een heerlijke warme douche droog ik mijn haar en doe het in een losse knot. Ik kijk naar buiten en mijn humeur wordt iets beter. De zon schijnt. Ik besluit een kleedje en mijn grijze ALL  STARTS aan te doen.  Ik neem vlug iets van het ontbijtbuffet en wandel naar buiten. Met een plan in mijn gedachten begin ik te wandelen. Ik wil de Big Ben zien. Ik weet ook niet waarom. Maar nu ik hier ben, heb ik besloten om zoveel mogelijk te bezoeken.  Dit ging makkelijk, dacht ik. Ik ben maar 2 keer verkeerd gelopen. Ik pak mijn gsm en trek enkele foto’s.  Ik krijg een berichtje binnen van mijn mama.

*Mama: En? Hoe is het in Londen? Heb je al veel gezien? X

*Lauren: Londen is een mooi stad. Al veel gezien en evenveel verkeerd gelopen! X

*Mama: Typisch. Hier alles goed.  Mooi weer. Je broer en zus zijn naar het strand. Papa is druk bezig en ik moet morgen terug beginnen werken. Ik verlang tot je terug bent. X

*Lauren: Ik ook! Doe iedereen de groetjes van me! X

*Mama: Zal ik doen. X

Ik glimlach naar mijn gsm.  Mijn lieve mama. Eigenlijk is mijn mama meer als een vriendin voor me. Ze is er altijd voor mij. Ze laat me wenen, geeft me raad en we doen veel dingen samen. Ze heeft me door een moeilijke periode geholpen, hoewel ik er nog midden inzit. Ik rust even uit op een bankje en denk na. Het is jaar uit met Tomas, en ik kan hem nog steeds niet vergeten. Er zijn momenten waarin ik denk dat het beter gaat, maar dan krijg ik een terugval.  Een liedje op de radio, een film, een moment die me doet denken aan hem. Het laatste jaar heb ik zoveel gehuild. Ik wist niet dat een mens zoveel tranen kon aanmaken. Mijn broer en zus snappen het niet. Ze zijn allebei heel gelukkig in hun relatie en vinden het zielig dat ik nog steeds niemand nieuws heb gevonden. Maar ik ben gewoon nog niet toe aan een nieuwe relatie. Ik blijf hopen, tegen beter weten in, dat het opnieuw in orde zal komen met  Tomas. Hij laat af en toe iets van zich weten en ik zie hem soms in een café, maar hij is steeds dronken. Hij zegt dat hij me nog graag ziet, maar het gevoel niet sterk genoeg is om verder te gaan. Ik krijg steeds opnieuw hoop, maar laat dan maanden niks meer van zich horen. Zijn mama werkt in de supermarkt bij ons om de hoek. Ik zie haar af en toe aan het werk. Ze zegt steeds dat ze hoopt dat het in orde komt. Want we waren zo een mooi koppel.  Mijn papa en mama zijn  boos op Tomas. Hij heeft het uitgemaakt midden in mijn examens van de hogeschool. Gelukkig had ik maar één buis op  het einde van de rit. Ik heb me zo gefocust op mijn examen, dat ik mijn klopje pas achteraf heb gekregen. Ik sliep niet meer, at niet meer en zat alleen maar in de zetel naar televisie te kijken.  De zon scheen buiten, maar daar had ik geen  zin in. Bijna al mijn vrienden hebben Tomas zijn kant gekozen. Ik kan mijn vrienden nu op één hand tellen.  Ik besluit ze allemaal een berichtje te sturen.

*Lauren: Hey ladies, In Londen is het prachtig weer. Veel gezien en natuurlijk ook verkeerd gelopen. Voor de rest niks nieuws. Hoe is het in België aan de zee? Volgende week bakken we aan het strand. Love you! X

Ik verstuur mijn sms naar Kaat, Marie, Sophie en Lisa. Ik verlang naar volgende week. Ik woon op 5 minuten van het strand. Eindelijk in jaren geven ze een goede zomer met veel zon. Gelukkig ben ik klaar met school en heb ik twee maanden vakantie voor ik moet beginnen zoeken achter een vakantiejob. Twee maanden uitgaan, feest vieren en mezelf amuseren met de ladies. Hoop ik tenminste. Iedereen heeft een lief, dus hebben ze niet zo vaak zin meer om uit te gaan. Meestal gaan we om 11u s ’nachts weer naar huis.  Ze hebben er genoeg van.  Ik kijk naar mijn gsm en zie hoe laat het is.  14u, geen  wonder dat ik honger heb. Ik loop rond en zoek iets om te eten. Ik vind een gezellig restaurantje en besluit me neer te zetten. Ik bestel  aan de ober en vraag hem wat ik zeker nog moet gezien hebben in Londen.  Hij zegt me dat ik eens in de Londen eye moet gaan zitten. ‘Je hebt een fantastisch overzicht over heel de stad.’  ‘Oké, ik besluit dit na het eten te doen, aangezien het mooi weer is, moet je toch veel kunnen zien.  Ik kijk op de kaart hoe ik het best loop, zonder al te veel verkeerd te lopen.

Na het eten begin ik te lopen, maar mijn innerlijke GPS laat me weer eens in de steek. De kaart maar boven halen.  Met mijn ogen op de kaart gericht loop ik verder. Ik bots tegen iemand aan en lig op de grond. Ik kijk in de groene ogen van een  jongen.  Hij trekt me recht en hij lacht naar me. Dan kan ik hem goed bekijken. Hij heeft groene ogen, krulletjes en kuiltjes in zijn wangen als hij lacht. Ik voel me nu zo dom.